Αφύπνιση

Ξυπνάμε. Φυσιολογική κατάσταση που βιώνουμε κάθε μέρα ή νύχτα. Ανοίγουν τα ματάκια μας και αντικρίζουν ο, τι μας περιμένει. Αυτό μπορεί να είναι η συνηθισμένη τακτική που μονίμως ακολουθούμε, αλλά και βέβαια τα αναπάντεχα που συμβαίνουν ουκ ολίγες φορές. Ξυπνάμε, λοιπόν, και η πεπατημένη μπροστά μας. Δεν είναι όμως λίγες οι φορές που αισθανόμαστε μια αναστάτωση, μια ένσταση, μια μικρή επανάσταση για αυτήν την ίδια την ομοιότητα του χθες με την βεβαιότητα πως και το αύριο ίδιο θα είναι. Μας ξινίζει λίγο, μα απτόητοι συνεχίζουμε στο ίδιο μοντέλο της καθημερινότητας.

Μήπως όμως είναι καιρός να ξυπνήσουμε από πολλά άλλα πράγματα που έχουν παγιωθεί και καταχωρηθεί στην συνείδηση μας ως ορθά και αναντικατάστατα;; Και προχωρώ: Θέλουμε να ξυπνήσουμε;; Διαθέτουμε την δύναμη για να προχωρήσουμε στο εγχείρημα αυτό;;

Είναι ερωτήσεις που δεν απαντώνται μονολεκτικά. Είναι ερωτήσεις που αν τις πιάσουμε μια- μια, θα εμφανιστούν πολλές επί μέρους και η ακολουθία θα μεγαλώνει. Και θα μεγαλώνει και η αμφισβήτηση των προτέρων θέσεων μας, καθώς και η αναζήτηση έγκυρων απαντήσεων. Προϋπόθεση όλων αυτών η θέληση ανάδειξης της αλήθειας. Προϋπόθεση όλων αυτών η θέση μας στο εδώλιο του κατηγορούμενου για πράξεις και παραλείψεις. Προϋπόθεση όλων αυτών να ματώσει, να πονέσει τις εκουσίως, αλλιώς δεν γεύεται την χαρά και την ένταση του Φωτός.

Ομιχλώδης ορίζοντας χωρίς άκρα, περιορίζει την πνευματική μας αφύπνιση. Ως σε μπετονιέρα, συνθλιβόμαστε με ετερογενή στοιχεία για την παραγωγή πολτού που στερεοποιείται και επικαλύπτει τα πάντα. Στο τσιμέντο δεν φυτρώνει χορτάρι ούτε ευωδιάζει λουλούδι. Το σκότος και η λήθη εξουσιάζουν τον νου και εμποδίζουν την ανέλιξη του ανθρώπου. Και είναι πολλοί αυτοί που ομοιάζοντας με ανθρώπους, εργάζονται με ζήλο για μονιμοποίηση ζοφερών καταστάσεων.

Σπάμε τα δεσμά. Ανακαλύπτουμε τον εαυτόν μας και τις τεράστιες δυνάμεις που διαθέτουμε. Και αν βρεθούμε στον πάτο του βαρελιού, με μια γενναία αναπήδηση πάλι θα βρεθούμε στον αφρό. Όμως εδώ ημίμετρα, επιφυλάξεις και δεύτερες σκέψεις αποκλείονται. Ναι ή όχι. Η ανέλιξη απαιτεί έρευνα και αμφισβήτηση. Και ο πλανήτης να γυρίσει ανάποδα, αν χρειαστεί. Για να αποτινάξουμε τον ζυγό που μας επέβαλλαν οι λεγόμενες πολιτικές, θρησκευτικές, οικονομικές και πάμπολλες άλλες σέχτες και στοές, που αρέσκονται στον ψευδεπίγραφο τίτλο, ελίτ.

Και είναι παράδοξο, αδιανόητο, να γνωρίζουμε για το ποιόν των πολιτικών και να τους ακολουθούμε άβουλα προς την σφαγή. Πόση μεγάλη ανάγκη να ξεκολλήσουμε από αυτόν τον λασπωμένο δρόμο που συνδιαχειριστές έχει τα θρησκευτικά ιερατεία που εκμεταλλεύονται τους αμαθείς, αγαθούς και απλούς ανθρώπους, που θεωρούν τις χρυσοποίκιλτες στολές και τις ακαταλαβίστικες, πονηρές θρησκευτικές θεωρίες ως ύψιστες αποστολές και αναγκαιότητες για την σωτηρία ψυχών και μετά θάνατον ανταμοιβή.

Βλέπετε, κατανοείτε ασφαλώς αυτήν την τεράστια, εναντίον του ανθρώπου, συμπαιγνία των σκοτεινών κύκλων που απαιτούν την επικυριαρχία επί του πλανήτη. Τους αντικρύζετε καθημερινά πλέον, διότι δεν κρύβονται. Έχουν αφηνιάσει, λυσσομανούν εναντίον  οτιδήποτε φυσιολογικού και προσπαθούν να εγκαθιδρύσουν το παράλογο, το ανώμαλο. Οι αντιανθρώπινες ορέξεις τους, δεν έχουν όρια. Τα ανθρώπινα συναισθήματα τους είναι παντελώς άγνωστα. Ο θεός τους απαιτεί θυσίες και αίμα. Γι’ αυτό πρέπει να ξυπνήσουμε και να τους στερήσουμε αυτά που τους κρατούν στην επιφάνεια και τους αναζωογονούν.

Η καθολική αφύπνιση στον πλανήτη είναι εκ των ουκ άνευ. Μεμονωμένα και κατόπιν συλλογικά δρώντες, ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ, το Θείον Δημιούργημα, θα επανέλθει στο βάθρο που του αξίζει.

Χρήστος Κράγιας