Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΟΥΔΑΙΑ, οι Μακκαβαίοι, και ο πανεπόπτης κύριος ο θεός του Ισραήλ
H παρούσα μελέτη σε καμία περίπτωση δεν θέλει να προσβάλλει βιοπαλαιστές, καλούς και αγαθούς Εβραίους ή άλλους λαούς οι οποίοι στο διάβα των αιώνων ποτέ δεν είχαν κάποια σοβαρή ευκαιρία βιώσεως της δικής τους θέλησης, της ελευθερίας(1). Της ελευθερίας με το κλασσικό, αρχαίο Ελληνικό νόημα της. Δυστυχώς ακόμα και αυτούς τους απλούς ανθρώπους τα γρανάζια του δόλου, δεν έπαψαν να κατακρεουργούν.
Πραγματικότητα και μύθος
Πραγματικότητα
Πώς είναι σήμερα ο κόσμος
Σήμερα υπάρχει ένας κόσμος, όπου οι άνθρωποι άβουλοι, άχρωμοι και αδιαφοροποίητοι, υπηρετούν μηχανικά και δουλικά στους σκοπούς κάποιων, που τη θέληση τους την ενσαρκώνει ένας και μόνο. Αυτή είναι η αιτία για την οποία οι λαοί πρέπει να υπακούν τυφλά στην επιταγή μιας θρησκείας.
( την θρησκεία του Αβρααμαϊσμού, δηλαδή Ιουδαϊσμός, Χριστιανισμός και Ισλάμ) σκοτεινής και αδιάλλαχτης, που τα μυστικά της τα γνωρίζει μόνο το ιερατείο της, παντοδύναμο και ανεξέλεγκτο.
Πώς θα μπορούσε να ήταν ο κόσμος
υπό την επήρεια του Ελληνισμού
Μια μάζα ανθρώπων αξεχώριστων, που δουλεύει τυφλά και άβουλα στο θεό , στην πολιτεία και στους άρχοντες, ας είναι και για το καλό, αυτό για τον κλασικό ‘Έλληνα δεν ήταν οργάνωση ανθρώπων ελεύθερων.
Στην παρούσα μελέτη αποκαλύπτονται οι διαδικασίες με τις οποίες ο Ελληνισμός για περισσότερα από 2000 χρόνια βαριά τραυματισμένος, αιμορραγεί.
Με άλλα λόγια, οι μηχανές του δόλου κατάφεραν να μας κάνουν να μην ήμαστε πλέον θεματοφύλακες ενός αγαθού που μας χάρισαν οι θυσίες των αρχαίων πατέρων μας.
Μύθος
Υπάρχει ένας αγαθός Θεόs ο οποίος θα σώσει την ανθρωπότητα
(μέσω των εκλεκτών του εκπροσώπων).
(1)Ο ελεύθερος άνθρωπος μέσα στην ελεύθερη πολιτεία, αυτό είναι το ελληνικό ιδανικό. Το άτομο λυτρωμένο από την αμάθεια και την πρόληψη και το φόβο, φωτισμένο, περήφανο, με τη δύναμη ό. τι παίρνει απ’ έξω να το δουλεύει βαθιά μέσα του’ το άτομο που συμμετέχει ενεργά και υπεύθυνα στη διακυβέρνηση της πολιτείας’ που τον εξωτερικό καταναγκασμό τον αλλάζει σε εσωτερική ελευθερία, που το όχι των θεών. των νόμων και των αρχόντων μπορεί και το μεταστρέψει σε ναι της ίδιας του της ψυχής.”(Ι.Θ. Κακριδής, «Ελληνικό φως»)
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΟΥΔΑΙΑ
Μετά την κατάκτηση της Παλαιστίνης από τον Μ. Αλέξανδρο επικράτησε η δυναστεία των Πτολεμαίων την οποία διαδέχθηκε η μακεδονική δυναστεία των Σελευκιδών οπότε ο ρόλος του ελληνισμού στην Ιουδαία γίνεται ολοένα σημαντικότερος, οπότε οι Εβραίοι, ελληνίζοντας (δηλαδή μιλώντας Ελληνικά) γνώρισαν και αγάπησαν τις αξίες του Ελληνικού πολιτισμού. Του ελεύθερου άνθρωπου. Την κορυφή της γνώσης. Η κορυφή της γνώσης δεν ήταν ουρανοκατέβατη, την έφερε η Ελληνική Γραμματεία η οποία ως γνωστόν, κατασκεύασε τον ελεύθερο άνθρωπο, και η γνώση περνούσε από τους βασιλείς και τα ιερατεία στα πλήθη, κάτι που αποτελεί ταυτόχρονα πορεία προς τον πολιτισμό και προς τη δημοκρατία.
Δεν προκαλεί λοιπόν έκπληξη ότι τα ανώτερα στρώματα, οι διανοούμενοι, οι ευγενείς, και πολλοί άλλοι ένιωθαν περισσότερο κοσμοπολίτες προσελκύονταν από τον ελληνικό πολιτισμό που ήταν φιλελεύθερος και ανεκτικός. Η ανεργία ήταν ανύπαρκτη, η Ιουδαία είχε αποκτήσει καινούργιους δρόμους, κτήρια, το διοικητικό σύστημα ήταν άψογο και ο λαός απολάμβανε τους καρπούς του μόχθου του και μπορούσε να έχει και ρεζέρβες, αποθέματα.
Κάθε μορφωμένος Εβραίος μπορούσε να διακρίνει ότι δεν χρειάζεται τυφλή, άβουλη υποταγή σε κάποιο αιμοδιψή Θεό, αλλά κατά το Ελληνικό πρότυπο, το οποίο είχε και την δύναμη -όπως είδαμε-να τους αφομοιώσει, ανθρώπους με παιδεία, χωρίς δεισιδαιμονίες και φόβο.
Με άλλα λόγια οι Εβραίοι είχαν γίνει περισσότερο Έλληνες παρά Εβραίοι! Κυρίως στην Ιουδαία, Ιερουσαλήμ. Ο βασανισμένος από το δικό του ιερατείο εβραϊκός λαός πετούσε ίσως για πρώτη φορά στην ιστορία του τα βάναυσα δεσμά ενός θεοκρατικού κατεστημένου, το οποίο επί αιώνες τον τυραννούσε!
Κατακτημένοι βέβαια, αλλά ευτυχισμένοι όπως όταν στόλιζε την Ιουδαία ο ναός του Διός, υπό την προστασία των Ελλήνων μέχρι ώσπου ο Ιούδας Μακαβαίος
,( Μακαβαίος :μαχαιροβλάλτης, από την λέξη Μακαβ=μαχαίρι) τριτότοκος γιος του ιερέα Ματαθία (όχι οποιοσδήποτε Ιουδαίος ο οποίος επιθυμούσε την απελευθέρωση, αλλά ένας του ιερατείου) τους «απελευθέρωσε» από τον Σελευκίδη βασιλιά Αντίοχο τον Δ´ τον Επιφανή* (166/160 π.Χ.) μετά από έξι χρόνια σκληρών αγώνων, αν και βέβαια δεν το είχαν και τόσο όρεξη…Ήταν τότε, που το εβραϊκό ιερατείο θυμήθηκε ότι η κοινωνία είναι θαυματοφάγος! Για να επανέλθει η Ιουδαϊκή πίστη στην θέση της έπρεπε να θαυματουργήσουν. Μετά την εισβολή στον ναό του Διός, τα κεριά έκαιγαν για οκτώ ολόκληρες ημέρες από μόνα τους! Ο Θεός των Εβραίων είχε κάνει πάλι το πυροτεχνικό θαύμα του… και ο ναός του Σολομώντος κατάφερε να ξαναγίνει κεντρικό σημείο του Ιουδαϊσμού. Αυτό θαύμα έπρεπε να περάσει στην μνήμη του λαού και απαραιτήτως να εορτάζεται κάθε χρόνο. Όπερ και εγένετο: Ας το γιορτάσουμε και φέτος τον Δεκέμβριο, την εορτή Χανούκα…
*Επί της κυριαρχίας του Αντίοχου του Επιφανή, ο ιουδαϊσμός περιορίσθηκε θανάσιμα, συρρίκνωση την οποία οι Μακαβαίοι δεν συγχώρεσαν ποτέ. Ενδεικτικά για το ανθελληνικό μένος που έτρεφαν οι φανατικοί Ιουδαίοι, είναι τα βιβλία των Μακαβαίων. Το περιεχόμενό τους αναφέρεται στους πολέμους τους οποίους διεξήγαγαν οι εβραίοι κατά των Ελλήνων Αντιγόνων και αποτελούν μνημεία ανθελληνισμού.
Αξίζει να παρατεθεί το απόσπασμα που αναφέρεται στο θάνατο του Αντίοχου του Επιφανή, για του λόγου το αληθές:
«Ο δε πανεπόπτης κύριος ο θεός του Ισραήλ, επάταξεν αυτόν ανιάτω και αοράτω πληγή, άρτι δε καταλήξαντος τον λόγον έλαβεν αυτόν ανήκεστος των σπλάχνων αλγηδών και πικραί των ένδον βάσανοι πάνυ δικαίως τον πολλαίς και ξενίζουσαις συμφοραίς ετέρων σπλάχνα βασανίζοντα».
Ισως όμως κάποια στιγμή να βρεθεί αντίδοτο για την «ανιάτω και αοράτω» πληγή που βασανίζει μέχρι σήμερα πολλούς…
Νίκος Σάμιος
ΠΗΓΗ: https://alfeiospotamos.gr/2015/04/09/%ce%b7-%ce%b5%ce%bb%ce%bb%ce%b7%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%b7-%ce%b9%ce%bf%cf%85%ce%b4%ce%b1%ce%b9%ce%b1-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%bf-%cf%80%ce%b1%ce%bd%ce%b5%cf%80%cf%8c%cf%80%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%ba%cf%8d/