Ζωή και Ύδωρ
Φυσικά το νερό και η χρησιμότητα του δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητο από τις παγκόσμιες αλλαγές που έρχονται βιαστικά και άτσαλα με μια ταχύτητα που δείχνουν τις προθέσεις τους όλο και πιο ξεκάθαρα.

Το ερώτημα βέβαια παραμένει να αποκαλυφθεί ποιοι προωθούν τέτοιες απάνθρωπες αλλαγές.
Θα έπρεπε δηλ. το νερό να γίνει μέσω οικονομικής συναλλαγής και να πλουτίσουν κάποιοι λίγοι εκμεταλλεύοντας το κυριότερο στοιχείο της ζωής;;
Δηλαδή ποιο είναι το ζητούμενο στην τελική φάση, τα χρήματα που θα αποφέρει η εκμετάλλευση του νερού ή ο πλήρης έλεγχος της ανθρώπινης δραστηριότητας που έχει πάντα και στα πάντα σχέση με το νερό  ή και τα δυο ίσως;;

Τις προηγούμενες ημέρες, κατά την επεξεργασία του νομοσχεδίου στην επιτροπή της Βουλής, μεγάλο μέρος της κριτικής των κομμάτων της αντιπολίτευσης επικεντρώθηκε στη μεταβίβαση της αρμοδιότητας του νερού στη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας.

Έχουν διαβεβαιώσει παράλληλα ότι θέλουν να διατηρήσει το δημόσιο χαρακτήρα των υπηρεσιών παροχής ύδατος, Κάτι όπως έγινε και στον ΟΣΕ δηλ. και όχι μόνο. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης έχουν καταγγείλει ότι το νομοσχέδιο είναι αντισυνταγματικό και κινείται αντίθετα με την απόφαση του ΣΤΕ για το νερό. «Το νερό δεν είναι εμπορικό προϊόν, για να ρυθμίζεται σε καθεστώς αγοράς», έχουν υπογραμμίσει.

Έχουν καταγγείλει επίσης και σωρεία φωτογραφικών διατάξεων για την εξυπηρέτηση ιδιωτικών συμφερόντων και στα άλλα μέρη του σχεδίου νόμου και καταλογίζουν στην κυβέρνηση ότι «ολοκληρώνει συμβόλαια» λίγο πριν τη λήξη της θητείας της.

Και ως συνήθως οι αντιδράσεις είναι μόνο για το <φαίνεστε> στη Ελλάδα. Αλλά τον τελευταίο καιρό γίνονται ταυτόχρονα πολλές αλλαγές σε όλη την Ευρώπη  και φαίνεται καθαρά πλέον ότι εκτελείτε ένα παγκόσμιο σχέδιο που πάει να ολοκληρωθεί γρήγορα. Μάλιστα πρόκειται για ένα σχέδιο όπως
δείχνει,  κατά των ανθρώπων όπου θα στερεί τα απαραίτητα πλέον για να ζήσουν οι πολίτες του πλανήτη, όπως το νερό που είναι ιερό αγαθό της ζωής μας και έπρεπε να είναι δωρεάν και καθαρό.

Έτσι από τα ποτάμια όπου δίπλα ζούσε ο αρχαίος  άνθρωπος φτιάξαμε τις βρύσες, αργότερα τις κρήνες που ήταν απαραίτητες σε κάθε πόλη ή χωριό, περάσαμε και στα υδραγωγεία και μετά ήρθε η ΕΥΔΑΠ και αρχίσαμε να πληρώνουμε το δωρεάν μέχρι τότε νερό και αν και πληρώσαμε να προστεθούν τα φίλτρα, το απόλυτα καθαρό νερό είναι σπάνιο στον υποτιθέμενο αιώνα της τεχνολογίας, τεχνογνωσίας, τεχνητής νοημοσύνης, όπου τα πάντα θα γίνονται από μερικά κουμπιά, εδώ θα ταίριαζε η φράση  <κάποιος κάνει το θεό με ένα λάπτοπ >του Αρτέμη Σώρρα.

Και ας υποθέσουμε ότι όλα καλά και πρέπει να πληρώνουμε, γιατί δεν έχει βρεθεί τρόπος να έχουμε καθαρό νερό πλανητικά παντού;;
Αντιθέτως το μολύνουμε με όλες τι δραστηριότητες μας σαν κοινωνία και ατομικά και αφού δεν μπορούμε να προστατεύσουμε αυτό το υπέρτατο αγαθό της ζωής, ποιος ο λόγος της ύπαρξης μας στον πλανήτη;;

Ξεσήκωσε, λοιπόν, θύελλες αντιδράσεων σε όλη την Ευρώπη η ιδιωτικοποίηση του νερού. Αλλά φυσικά τα παγκόσμια σχέδια δεν πρόκειται να σταματήσουν εδώ, θα συνεχίσουν μέχρι να καταλάβει ο κάθε πολίτης τη δύναμη της ένωσης του.

Χαρά Κραχάλα