 |
| Μπερδεμένα αισθήματα στα παλιοσίδερα |
Δεν είμαι περισσότερο συγκλονισμένος από εσάς, για το έγκλημα στα Τέμπη. Αυτή η εκατόμβη στοιχειώνει κι εμένα και ήθελα κάτι να πω, να γράψω, αλλά σκέφτηκα να αφήσω μια δυο μέρες, για να συνέλθω έστω λίγο συναισθηματικά. Δεν γίνεται όμως, η ψυχραιμία δεν επέρχεται τόσο γρήγορα και έτσι αποφάσισα να ρωτήσω τον εαυτόν μου.
Που είσαι, φίλε μου;;;
Εδώ, σπίτι, μπροστά στην tv και μαθαίνω τα νέα. Δλδ ξαναμαθαίνω αυτά που ήξερα, που συνέβησαν και συνεχίζουν να συμβαίνουν, απλά διότι έχω αράξει μπροστά στην tv. Σε κάθε ευκαιρία λέω ότι πονάω, αλλά ξέχασα ήδη προ πολλού την Μάνδρα και το Μάτι. Ξέχασα ότι υπάρχω, ωστόσο δηλώνω παρών αυτάρεσκα και είμαι δίπλα στους πονεμένους.
Όλα όσα γίνονται είναι απόρροια δικών μου πράξεων και παραλείψεων. Το ανθρώπινο λάθος το είπα εγώ και όχι αυτός ο τύπος με το περίλυπο ύφος που επισκέφθηκε το νεκροταφείο. Η μύτη μου μεγαλώνει δίνοντας αίμα μπροστά στις κάμερες, όπως έσπευσε ένας άλλος Πινόκιο. Έτρεξα στην περιοχή τάχα για να βοηθήσω, αλλά κατ’ ουσίαν για το θεαθήναι, όπως μια κυρία άνευ ηθικού αναστήματος.
Λίγες μέρες ακόμη και το θέμα θα αλαφρώσει μέχρι να εξαφανιστεί από την επικαιρότητα, είτε διότι κάτι άλλο θα συμβεί ή θα σερβιριστεί, είτε διότι ως χρυσόψαρο θα το ξεχάσω. Γνωρίζω ότι η ανάθεση διαλεύκανσης ανετέθη σε άνθρωπο της κυβέρνησης που ψηφίζω φανατικά. Γνωρίζω ότι για αποσυμπίεση, ένας ασήμαντος άνθρωπος που το έπαιζε υπουργός «κληρονομικώ δικαιώματι» παραιτήθηκε και στην θέση του τοποθετήθηκε μέλος εργολαβικής οικογένειας.
Μου κλείνουν δλδ το μάτι, κι εγώ τρώω το χάπι. Ο λαός στήθηκε στον τοίχο κι εγώ εξασκούμαι στην σκοποβολή όπως στα πανηγύρια. Μεσάνυχτα, μετράω την οικογένεια, όλα καλά, όλοι κοιμούνται. Μα το χειρότερο είναι ο δικός μου ύπνος. Τηλεκατευθυνόμενο, άβουλο ον, περιφέρομαι σε πεδίο ανυπαρξίας, σε έρημο ανθρωπιάς. Κομπάζω πως είμαι ενεργός πολίτης, όμως η πικρή αλήθεια αποδεικνύει πως κινούμαι στο αχανές κενό. Αποποιήθηκα την νόηση που μ’ έδωσε η Δημιουργία και απαρνήθηκα την δύναμη να τους στείλω όλους στον αγύριστο.
Έρχονται εκλογές και θεωρώ τον εαυτόν μου μέγα ρυθμιστή, υποταγμένος σε κομματικές προσταγές και υποδείξεις. Τι να κάνουμε, φίλε μου, είναι κάποια πράγματα που συμβαίνουν. Θλιβερά μεν, αναπόφευκτα (;;;) δε θα φροντίσουν όμως οι εκλεγμένοι, που δεν ενδιαφέρθηκαν μέχρι τώρα, να μην ξανασυμβούν.
Είμαι σίγουρος πως πήραν το μήνυμα, έμαθαν το μάθημα κι εγώ θα βοηθήσω στην κατεύθυνση αυτή. Θα τους στερεώσω στον σβέρκο μου, για να διαφεντεύουν ζωή και θάνατο.
Πάω για ύπνο. Αύριο πρωί πρωί θα μάθω πόσους ανέσυραν.
Δρ.Τζέκιλ και Μίστερ Χάιντ(ταινία τρόμου).
Χρήστος Κράγιας
ΠΗΓΗ: https://esykpddm.blogspot.com/2023/03/blog-post_84.html?fbclid=IwAR1awqLSaurgHmNbvIcVOlB_OaYOsbRDar73fpgo7FfcTH0tQct26eonVHo