Οταν οι Ευρωπαίοι καταδίκασαν την Ελληνική Εθνικοαπελευθερωτική Επανάσταση όταν εκδηλώθηκε, παρόλο που αυτή δεν ήταν κοινωνική, όπως όλες οι υπόλοιπες στη Γηραιά Ήπειρο, αλλά εθνικοαπελευθερωτική, γνώριζαν καλά, ο Αυστριακός Μέτερνιχ και οι δικοί του, ότι ενδεχόμενη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, θα ανέτρεπε τις ισορροπίες στην Ευρώπη κάτι που ουδείς ήθελε, η Αϊτή -το Χαΐτιον, σύμφωνα με τα ελληνικά της εποχής- ήταν η πρώτη κρατική οντότητα που αναγνώρισε τον Απελευθερωτικό Αγώνα του ’21 και το δικαίωμα των Ελλήνων για αυτοδιάθεση, με την επιστολή του προέδρου της Ιωάννου Βόγιερ (Jean Pierre Boyer) προς τον Αδαμάντιο Κοραή, η οποία φέρει ημερομηνία 15 Ιανουαρίου 1822
Ο Μπουαγιέ, με απαντητική επιστολή στις 15 Ιανουαρίου 1822, αναγνώριζε το δικαίωμα των Ελλήνων γι’ αυτοδιάθεση και έγραψε θερμά λόγια για την Επανάσταση. Το γεγονός αποτέλεσε την πρώτη επίσημη αναγνώριση της Ελληνικής Επανάστασης και του Ελληνικού Κράτους: «Με μεγάλο ενθουσιασμό μάθαμε ότι η Ελλάδα αναγκάστηκε τελικά να αρπάξει τα όπλα, για να αποκτήσει την ελευθερία της και τη θέση που της ανήκει ανάμεσα στα κράτη. Πολίτες, μεταφέρετε στους συμπατριώτες σας τις θερμότερες ευχές για απελευθέρωση, που σας στέλνει ο λαός της Αϊτής», έγραφε μεταξύ άλλων ο Ζαν Πιερ Μπουαγέ.
Ελευθερία… Ισότης
Ιωάννης Πέτρου Βόγερ, πρόεδρος του Χαϊτίου, προς τους Πολίτας της Ελλάδος Α. Κοραήν, Κ. Πολυχρονιάδην, Α. Βογορίδην και Κ. Κλωνάρην.
Εις τα Παρίσια
Πριν ή δεχθώμεν την επιστολή υμών, σημειουμένην εκ Παρισίων τη 20η παρελθόντος Αυγούστου, έφθασεν ενταύθα η είδησις της επαναστάσεως των συμπολιτών υμών κατά του δεσποτισμού, του επί τρεις περίπου διαρκέσαντος εκατονταετηρίδας. Μετά μεγάλου ενθουσιασμού εμάθομεν ότι η Ελλάς αναγκασθείσα τέλος πάντων εδράξατο των όπλων, ίνα κτήσηται της ελευθερίαν αυτής και την θέσιν, ήν μεταξύ των εθνών του κόσμου κατείχε.
Μία τόσον ωραία και τόσον νόμιμος υπόθεσις, και προ πάντων αι συνοδεύσασαι ταύτην πρώται επιτυχίαι, ουκ εισίν αδιάφοροι τοις Χαϊτίοις, οίτινες, ως οι Ελληνες επί πολύν καιρόν έκλινον τον αυχένα υπό ζυγόν επονείδιστον και δια των αλύσεων αυτών συνέτριψαν την κεφαλήν της τυραννίας.
Ευχηθέντες προς τον ουρανόν, όπως υπερασπισθή τους απογόνους του Λεωνίδου , εσκέφθημεν ίνα συντρέξωμεν τας γενναίας δυνάμεις τούτων, ει μη διά στρατευμάτων και πολεμοφοδίων, τουλάχιστον διά χρημάτων, ως χρησίμων εσομένων διά προμήθειαν όπλων, ών έχετε ανάγκην. Συμβεβηκότα όμως, επιβαλόντα τη πατρίδι ημών μεγάλην ανάγκην. επησχόλησαν όλον το χρηματικόν, εξ ού η Διοίκησις ηδύνατο καταβάλει μέρος. Σήμερον έτι η επανάστασις, η κατά το ανατολικόν μέρος της νήσου επικρατούσα, υπάρχει νέον προς την εκτέλεσιν αυτού του σκοπού κώλυμα. Επειδή το μέρος όπερ ηνώθη μετά της Δημοκρατίας, ής προεδρεύω, υπάρχει εν μεγίστη ενδεία και προκαλεί δικαίως μεγάλην του ταμείου ημών την δαπάνην. Εάν δ’ επέλθωσι κατάλληλοι, ως επιθυμούμεν, αι περιστάσεις, τότε βοηθήσωμεν προς τιμήν ημών τοις τέκνοις της Ελλάδος, όσον δυνηθώμεν.
Πολίται, διερμηνεύσατε προς τους συμπατριώτας υμών τας θερμοτέρας ευχάς, άς λαός του Χαϊτίου αναπέμπει υπέρ της ελευθερώσεως αυτών. Οι μεταγενέστεροι Ελληνες ελπίζουσιν εν τη αναγεννωμένη ιστορία τούτων άξια της Σαλαμίνος τρόπαια. Είθε παρόμοιοι τοις προγόνοις αυτών αποδεκνυόμενοι και υπό των διαταγών του Μιλτιάδου διευθυνόμενοι, δυνηθώσιν εν τοις πεδίοις του νέου Μαραθώνος τον θρίαμβον της ιεράς υποθέσεως, ήν επεχείρησαν υπέρ των δικαιωμάτων αυτών, της θρησκείας και της πατρίδος. Είθε, τέλος, διά των φρονίμων διατάξεων αυτών μνημονευθώσιν εν τη ιστορία οι κληρονόμοι της καρτερίας και των αρετών των προγόνων.
Τη 15η Ιανουαρίου 1822 και 19η της Ανεξαρτησίας
ΒΟΓΕΡ
Η Αϊτή έστειλε στους Έλληνες 45 τόνους καφέ, προς πώληση, ώστε να αγοραστούν όπλα και πολεμοφόδια, αλλά το κυριότερο έστειλε και 100 Αϊτινούς εθελοντές. Οι 100 ρομαντικοί Αϊτινοί δεν έφθασαν ποτέ στην Ελλάδα· πέθαναν από τις κακουχίες κατά τη διάρκεια του μεγάλου και επίπονου ταξιδιού από την άκρη του Ατλαντικού στα νερά της Μεσογείου. Λέγεται, και όσο κι’ αν αναζητήσαμε πηγές δεν επιβεβαιώθηκε ούτε διαψεύστηκε, πως όλη αυτή η ιστορία με τη βοήθεια της Αϊτής είναι ένας μύθος· ούτε καφές στάλθηκε, ούτε και πολεμιστές, αλλά οι μύθοι δεν αγγίζονται γιατί θολώνουν περισσότερο την ήδη θαμπή πραγματικότητα της ζωής μας. Έτσι… η θυσία των Αϊτινών θεωρείται από τις πιο ηρωικές πράξεις που σημειώθηκαν από μη Έλληνες κατά τη διάρκεια της Επανάστασης. Για τον καφέ, δεν μάθαμε ποτέ ποιοι τον ήπιαν….βασιλιάδες ή κυβερνητικοί παράγοντες;
Πηγή: Εθνος, https://www.sansimera.gr/articles/593
…………………………………………….