Σκυθόπολη ΠΩΣ ΕΓΙΝΕΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ;; Σταυροφορίες: Θρησκευτικό Πλιάτσικο
«Ο άνθρωπος αντι-εξελισσεται σε μαιμού (νοητικά) ΤΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΥΛΑ !»
«ΠΛΟΥΤΙΣΑΜΕ ΟΛΟΙ με τον ΜΥΘΟ του Ιησού» Το είπε ο Πάπας Λέων Ι΄Πάπας της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας από 11-3-1513 έως 1-12-1521
«ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ ΤΗΝ ΣΚΥΘΟΠΟΛΗ ! η μεγαλύτερη και πρωτη γενοκτονια των Ελλήνων, απο τους Χριστιανους. 26.000.000 Ελληνες, ΑΔΕΙΑΣΕ Η ΕΛΛΑΔΑ και ήρθαν αλλογενείς, δειτε τα τοπονύμια μέχρι σήμερα, και το ΕΙΣ ΕΔΑΦΟΣ ΦΕΡΕΙΝ !» Ιων Μάγγος
«Τα τρία κακά της μοίρας μας Ιουδαϊσμός, Χριστιανισμός, Μουσουλμανισμός, δεν τα βλέπω να καταστρέφονται σύντομα, ειδικά τώρα που η άκρα επιθετικότητα του τελευταίου, επηρεάζει μοιραία και την επιθετικότητα των άλλων δύο.» Δημήτριος Χοροσκελης
***
Θρησκείες, παιχνίδια θανάτου και πλιάτσικο: Όπως είναι γνωστό η πλέον διαδεδομένη θρησκεία στον κόσμο είναι ο Μουσουλμανισμός (Ισλάμ) που είναι και η πολυπληθέστερη. Ακολουθεί ο Ιουδαϊσμός και ο Χριστιανισμός. Οι θρησκείες αυτές σαν αφετηρία τους έχουν την αραβική έρημο, μέσα στην οποία οι ιδρυτές αυτών των θρησκειών περιφερόντουσαν με τις καμήλες τους, τη φυλή τους και τις κατσίκες τους.
Ένας Ρωμαίος πολίτης ο Σαούλ, διώκτης μιας σέχτας Ιουδαίων οπαδών κάποιου που τον έλεγαν Ιησού και αγωνιζόντουσαν κατά των κατακτητών ρωμαίων για την ελευθερία τους, βρήκε μια καλή ευκαιρία να αλλάξει στρατόπεδο κατόπιν Ρωμαϊκής εντολής. Από διώκτης γίνεται υπέρμαχος και προστάτης του κινήματος, θα το ονομάσει θρησκεία και θα αναλάβει τη διάδοσή της σε όλη την παραμεσόγειο Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία από όπου οι Ρωμαίοι αντλούσαν το στρατιωτικό τους δυναμικό.
Οι οπαδοί του Παύλου πλέον, θα του δώσουν τον τίτλο του Αποστόλου των Εθνών. Η ρωμαϊκή αυτοκρατορία ως πολυεθνικό και πολυθρησκευτικό μόρφωμα αντιμετώπιζε προβλήματα συνοχής και φυγοκέντρων πολιτικών τάσεων και προκειμένου να αποφύγει την διάσπαση σιγοντάρισε και δημιούργησε τη νέα θρησκεία που πλασάριζε ο Παύλος. Στόχος ήταν όλοι οι υπήκοοι της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας να ομογενοποιηθούν, να καταργηθεί κάθε διαφορά μεταξύ τους για να αποφευχθεί το αλληλοφάγωμα, να γίνουν όλοι οι λαοί ένα συνονθύλευμα, χωρίς φυλετικές και θρησκευτικές διαφορές για να έχουν οι Αυτοκράτορες το κεφάλι τους ήσυχο από επαναστάσεις. Ως γνωστόν ακολουθήσανε αμέτρητες σφαγές προκειμένου να υποταχθούν όλοι στην θέληση των βυζαντινών αυτοκρατόρων. Σκοπός των σφαγών ήταν να επιτευχθεί μια ενότητα θεολογικού και πολιτικού δόγματος.
Μία αυτοκρατορία, ένας αυτοκράτωρ, ένας Θεός, μία θρησκεία.
Έτσι μέσα στις δυο κύριες θρησκείες της ερήμου, προσετέθη και μια τρίτη ο Χριστιανισμός, που αρχικά προήλθε κυρίως από τη διαμάχη μεταξύ των συντηρητικών Ιουδαίων Φαρισαίων Ραβίνων και των εκσυγχρονιστών Μακκαβαίων. Οι Φαρισαίοι για να ξεφορτωθούν το κίνημα των Μακκαβαίων κατέδωσαν τον Ιησού στους Ρωμαίους, πως είναι επαναστάτης και εχθρός του Αυτοκράτορα, αυτοί τον σταύρωσαν και τέσσερις αιώνες μετά άρχισαν να γράφουν οι απολογητές του χριστιανισμού για πράματα και θάματα που τάχα είχε κάνει όσο ζούσε ο Ιησούς.
Ετσι απλά και με τόνους αίμα, μια θρησκεία επηρεάζει την ψυχοσύνθεση των ανθρώπων, φανατίζει και τελικά κάνει το ανθρώπινο ζώο έρμαιο στα χέρια των θρησκευτικών καθοδηγητών – τσοπάνηδων του. Οι θρησκείες δεν γίνανε για να φέρουν, όπως ψευδεπίγραφα υποστηρίζουν, την αγάπη και την ειρήνη μεταξύ των λαών, αλλά αντιθέτως να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους σπέρνοντας το μίσος του ενός οπαδού εναντίον του άλλου και όποιος έχει διαβάσει λίγη ιστορία θα παραδεχτεί πως δεν έχω άδικο.
Ας ξεκινήσουμε από την πρώτη και πολυπληθέστερη θρησκεία της ερήμου το Μουσουλμανισμό ή Ισλάμ ή Μωαμεθανισμό και να δούμε τι πρεσβεύει. Ο Μωάμεθ πήρε από τους Άραβες το όνομα Αλλάχ του Θεού τους, το ‘χωσε στη θρησκεία του που την ονόμασε Ισλάμ και υποστήριξε πως ένας είναι ο Θεός ο Αλλάχ και αυτός ο Μωάμεθ ο μοναδικός και μεγαλύτερος προφήτης του. Πρώτα πρώτα Ισλάμ σημαίνει υποταγή. Υποταγή σε ποιόν; στο Θεό Αλλάχ και πως οι προσταγές του μεταφέρονται μόνο μέσω των Μουφτήδων. Άρα ο υπάκουος πιστός αποδέχεται και εφαρμόζει ότι του πει ο Μουφτής αδιαμαρτύρητα, γιατί είναι Θεού θέλημα και το θέλημά του το μεταφέρει ο εκάστοτε Μουφτής ή Αγιατολαχ. Εντάξει; ξηγηθήκαμε και πιστεύω να καταλάβατε.
Αυτούς τους απόλυτα πιστούς τους τραβάνε από τη μύτη ο κάθε Μουφτής, ο κάθε Ιμάμης, ο κάθε Μουεζίνης, ο κάθε Αγιατολάχ και όλο αυτό τον κόσμο τον κουμαντάρουν ανάλογα με τα συμφέροντά τους οι μεγαλοκαρχαρίες σήμερα του πετρελαίου, που αναβλύζει άφθονο στις αραβικές περιοχές που διαφεντεύει ο Αλλάχ. Για να είναι μάλιστα ευκολότερα διαχειρήσιμοι όλοι αυτοί οι αστοιχείωτοι κι αμόρφωτοι πιστοί, τους έχουν χωρίσει σε διάφορες φυλετικές και θρησκευτικές σέχτες. Τους Σουνίτες που είναι οι ορθόδοξοι μουσουλμάνοι, Σούνα η τήρηση των παραδόσεων και είναι οι πολυπληθέστεροι, τους Σιίτες που τους χαρακτηρίζουν αιρετικούς και είναι αυτοί που αυτομαστιγόνονται δημοσίως με αλυσίδες μέχρις αιματοχυσίας.
Όλους αυτούς τους φανατικούς μουσουλμάνους, τους βάζουν οι πετρελαιάδες μαζί με τους σεΐχηδες να τρώγονται μεταξύ τους και αυτοί μοιράζονται και απολαμβάνουν τα τεράστια κέρδη από τον πλούτο αυτών των περιοχών. Είδες κάνα σεϊχη να νοιάζεται για τους μουσουλμάνους τησ Γάζας, της Αιγύπτου ή αλλού; Μπα νοιάζονται μόνο για την χλιδή τους. Λεπτομέρειες στα εγκλήματα που γίνονται στις μέρες μας πάνω στο θέμα αυτό δεν το θεωρώ αναγκαίο να αναφερθώ. Τα ακέφαλα κορμιά τα βλέπετε κάθε μέρα στα δελτία ειδήσεων και ακόμα πολύ σκληρότερες εικόνες υπάρχουν στο διαδίκτυο.
Το τζιχάντ στην Αραβική γλώσσα σημαίνει «αγώνας, πάλη» που είναι το θρησκευτικό καθήκον που επιβάλλει στους μουσουλμάνους τον πόλεμο για τη διάδοση του Ισλάμ. Η λέξη με την πάροδο του χρόνου κατέληξε να σημαίνει οποιαδήποτε σύγκρουση η οποία προκαλείται για λόγους αρχής ή πίστης και συχνά μεταφράζεται ως «ιερός πόλεμος». Οι θρησκευτικοί ηγέτες μάλιστα όταν τα συμφέροντα το απαιτούν, δε διστάζουν να φορτώσουν κάποιον πιστό με κάμποσα κιλά εκρηκτικά και τον στέλνουν να πάει να ανατιναχτεί στο σημείο που θα του πουν, Χαμάς π.χ. Του υπόσχονται πως θα γίνει μάρτυρας του Αλλάχ, θα πάει κοντά του να τρώει βουνά πιλάφι με μέλι παρέα με τα ουρί του παραδείσου και η οικογένειά του θα είναι υπερήφανη που έχει στο σόι της ένα μάρτυρα του Αλλάχ.
Η άλλη θρησκεία του Γιαχβέ ο Ιουδαϊσμός, που ξεφύτρωσε κι αυτή μέσα στην έρημο, διδάσκει μέσα από το ιερό βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης. Διαβάστε αυτά τα μικρά αποσπάσματα από την Π.Δ. για να αντιληφτείτε τι κληρονομιά κουβαλάνε και αυτοί οι αγελαίοι οπαδοί και την νοοτροπία που τους διέπει. Τα θεωρούν όλα δικά τους και αν τολμήσει κανείς να αρνηθεί θα του κάνουν το σπίτι και τη χώρα του «γης Μαδιάμ» χωρίς κανένα δισταγμό.
* Και επολέμησαν εναντίων του Μαδιάμ, καθώς προσέταξε Κύριος εις τον Μωησήν, και εθανάτωσαν παν αρσενικόν και ηχμαλώτευσαν οι υιοί του Ισραήλ τας γυναίκας του Μαδιάμ, και τα παιδία αυτών και πάντα τα κτήνη αυτών, και πάντα τα ποίμνια αυτών και πάντα τα υπάρχοντα αυτών ελεηλάτησαν.
*και είπεν ο Ελεάζαρ, πλήν το χρυσίον και το αργύριον, τον χαλκό, τον σίδηρον τον κασσίτερον και τον μόλυβδον και θέλει είσθαι καθαρόν πρέπει να καθαρισθεί δια του ύδατος του καθαρμού (αριθμοί κεφ. λα΄7-24)
* ζήτησον παρ” εμού, και θέλω σου δώσει τα έθνη κληρονομίαν σου και ιδιοκτησίαν τα πέρατα της γης. Θέλεις ποιμάνει αυτούς εν ράβδω σιδηρά ως σκεύος κεραμέως θέλεις συντρίψει αυτούς. (ψαλμός β8-9)
* διότι το έθνος και η βασιλεία που δεν ήθελον σε δουλεύσει, θέλουσιν αφανισθεί ναι τα έθνη εκείνα θέλουσιν ολοκλήρως ερημωθεί. (Ησαΐας (κεφ. ξ12)
* Και επάταξαν οι Ιουδαίοι πάντας τους εχθρούς αυτών με πάταγμα ρομφαίας και σφαγήν και όλεθρον και έκαμον τους μισούντας αυτούς όπως ήθελον. (Εσθήρ κεφ.θ5)
Πήρα μόνο πέντε μικρά αποσπάσματα από ολόκληρη την ΠΔ, που τα θεωρώ αρκετά για να δείξουν και να αποδείξουν την ακόρεστη δίψα των Εβραίων για κατακτήσεις καταστρέφοντας τα πάντα από την απληστία τους στον πλούτο. Όπως διαπιστώνεται όλα αυτά τους τα διδάσκει η θρησκεία τους και τα παιδιά τουςμ μετά την περιτομή, διδάσκονται όλα αυτά, αλλά και πολλά περισσότερα τα οποία δεν αντέγραψα για να μη γίνει το κείμενο κουραστικό. Στο διεθνές γίγνεσθαι άλλωστε θα βλέπετε με τα μάτια σας, την χωρίς οίκτο συμπεριφορά τους σε όποιον αντιστρατεύεται τα συμφέροντά τους. Η θρησκεία είναι εκείνη που τους κατευθύνει και τους δίνει το ελεύθερο να κάνουν τον κόσμο ολόκληρο «γης Μαδιάμ» για να αποκτήσουν όσο περισσότερο πλούτο μπορούν και να τον περάσουν μέσα από τις τράπεζές τους από ύδωρ καθαρμού. Αυτό είναι στην κυριολεξία το ξέπλυμα μαύρου χρήματος.
Ο Χριστιανισμός, είναι μια αίρεση του Ιουδαϊσμού, με τη διαφορά στο ότι ο Ιουδαϊσμός βασίζεται στην Π.Δ, ενώ ο Χριστιανισμός περισσότερο στην Κ.Δ. χωρίς να απορρίπτει την ΠΔ. Οι πρώτοι Χριστιανοί αποκαλούσαν την χριστιανική Εκκλησία «Καθολική» πριν γίνει ο διαχωρισμός σε Καθολική και Ορθόδοξη. Στα δύο χιλιάδες χρόνια περίπου από τότε, δημιουργηθήκαν δογματικές διαφορές που ονομάστηκαν από τους «Καθολικούς» αιρέσεις και τους οπαδούς τους «τέρατα με όψη ανθρώπινη, τους οποίους όχι μόνο δεν πρέπει να δέχεστε στο σπίτι σας αλλά ούτε και να τους γνωρίζετε»
Όλες οι αποχρώσεις του χριστιανισμού υπόσχονται αόριστα την ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ, σωτηρία της ψυχής. Η Καθολική εκκλησία με την Ιερά Εξέταση έκανε άπειρα εγκλήματα, δήθεν για την σωτηρία της ψυχής, στα ανήλιαγα και υγρά υπόγεια των εκκλησιών. Εκατοντάδες οι τρόποι βασανισμού του σώματος, αυτού που ήθελαν δήθεν να σώσουν δια της βίας, αλλά ο σκοπός των Παπών και των Δόγηδων ήταν να αρπάξουν την περιουσία ή την γυναίκα του θύματος που την είχαν λιγουρευτεί. Ο Ντε Σαντ περιγράφει με ανατριχιαστική ακρίβεια αυτά τα οργιώδη βασανιστήρια. Στα υπόγεια βασανίζανε ανηλεώς τα θύματά τους που ουρλιάζανε απ’ τον πόνο και στις θεοσκότεινες αίθουσες των εκκλησιών που φωτιζόντουσαν από τα πολύχρωμα βιτρό ψέλνανε με κατάνυξη το «αβε Μαρία». Την άλλη μέρα ο Τίβερης ή ο Τάμεσης ή σε κανένα απόμερο κανάλι της Βενετίας ξεβραζόταν το πτώμα του άτυχου να παγαίνει κολυμπώντας στον Παράδεισο. Ο Χιτλερ, ο Στάλιν και τα στρατόπεδα τους, ωχριούν μπροστά στην Ιερά Εξέταση των Καθολικών.
Η θρησκεία εμπόδισε με κάθε τρόπο, την εξέλιξη της επιστήμης και του ανθρώπου και δεν ανεχόταν διαφορετική άποψη από τις δογματικές της θέσεις. Μέχρι σήμερα αυτό συμβαίνει, λιγότερα εμφανώς πλέον και περισσότερο στα παρασκήνια, αλλά συμβαίνει.
Ο Τζιρόλαμο Σαβοναρόλα (21 Σεπτεμβρίου 1452 – 23 Μαΐου 1498) ήταν πολιτικός και θρησκευτικός ηγέτης της Φλωρεντίας. Ήταν Δομινικανός μοναχός, με τεράστια επιρροή στα πλήθη της Φλωρεντίας. Ήταν ηγέτης της πόλης από το 1494 μέχρι την εκτέλεσή του το 1498. Όσο κράτησε η ηγεσία του, κήρυσσε την εγκράτεια και ήταν πολέμιος της αγάπης των Φλωρεντινών για τις τέχνες. Ήταν εναντίον της διαφθοράς και του Πάπα Αλέξανδρου ΣΤ΄(Βοργία). Πρωτοστάτησε στο κάψιμο βιβλίων και αντικειμένων τέχνης.
Γεννήθηκε στη Φερράρα, όπου και σπούδασε. Πήγε ως μοναχός στη Φλωρεντία το 1482 όπου έμεινε μέχρι το 1487. Επέστρεψε στη Μπολόνια για συνέχιση των σπουδών του. Γύρισε στη Φλωρεντία το 1490, κάνοντας φλογερά κηρύγματα μέσα από τα οποία έγινε γνωστός. Σταδιακά επιτέθηκε σε όλους τους εκπρόσωπους της εξουσίας, στον Πάπα και στους Μεδίκους. Μετά το 1494 πήρε την εξουσία από τους Μεδίκους.
Το 1497 αυτός και οι οπαδοί του έκαψαν καθρέφτες, καλλυντικά, μουσικά όργανα, γυναικεία καπέλα, βιβλία αρχαίων συγγραφέων, πίνακες και γλυπτά που τα θεώρησαν ακατάλληλα στην κεντρική πλατεία της Φλωρεντίας, στην αποκαλούμενη «Φωτιά της ματαιοδοξίας». Σταδιακά οι Φλωρεντινοί και από την Παπική προπαγάνδα, κουράστηκαν από την ασκητική ζωή. Στις 12 Μαΐου 1497 ο Πάπας Αλέξανδρος ΣΤ΄ τον αναθεμάτισε και το 1498 ζήτησε την σύλληψη και θανάτωσή του. Ένα εξαγριωμένο πλήθος, το ίδιο που τον λάτρευε, τον συνέλαβε στις 8 Απριλίου. Εκτελέστηκε στις 23 Μαΐου 1498. Στο τέλος του 20ού αιώνα, Δομινικανοί μοναχοί ζήτησαν από τον Πάπα να τον ανακηρύξει Άγιο, θεωρώντας άδικο τον αναθεματισμό του. Πολύ απλά σφάξε με Πάπα μου ν αγιάσω. Απλά πράγματα και συνοπτικές διαδικασίες. Για να δεις περισσότερα για την έκταση και το αίσχος του χριστιανισμού, παρακολούθησε την σειρά «Βοργίες»
Ο Τζορντάνο Μπρούνο, στα ιταλικά Giordano Bruno (1548 – 1600), ήταν Ιταλός φιλόσοφος. Γεννήθηκε στη Νόλα της Καμπανίας. Το 1563 εισήλθε στο Τάγμα των Δομινικανών. Το 1576 κατηγορήθηκε ως αιρετικός και αναγκάσθηκε να διαφύγει για να σωθεί. Κατέφυγε σε πολλές πόλεις, όπως Φραγκφούρτη, Μαρβούργο, Λονδίνο, Οξφόρδη, Παρίσι, Λυών, Γενεύη, Γένουα καταλήγοντας στη Βενετία. Εκεί κατά τον Μάιο του 1592 κατόπιν προδοσίας από τον προσποιούμενο τον μαθητή του, Τζοβάνι Μοτσενίγκο, συνελήφθη και παραδόθηκε στην Ιερά Εξέταση.
Επειδή οι φιλοσοφικές του αντιλήψεις επί του απείρου του σύμπαντος και περί υπάρξεως και άλλων κόσμων θεωρήθηκαν αιρετικές κακοδοξίες, μεταφέρθηκε το 1593 στη Ρώμη όπου έμεινε εγκάθειρκτος για επτά χρόνια. Καθώς όμως δεν θέλησε να αποκηρύξει τις φιλοσοφικές του ιδέες, καταδικάστηκε σε θάνατο δια της πυράς από την Ιερά Εξέταση της Ρώμης τον οποίο και υπέστη στις 17 Φεβρουαρίου του 1600.
Τέσσερις αιώνες πίσω στην εποχή που αρχίζουν οι σταυροφορίες
Στο βυζάντιο και στην περιοχή των λεγόμενων αγίων τόπων, είχε μαζευτεί πάρα πολύ χρήμα κι έτσι οι άπληστοι Χριστιανοί της Ευρώπης, που διέπονται κι αυτοί από τις εντολές της Π.Δ. το βάλανε στο μάτι. Η ιδέα για εκστρατεία με σκοπό το πλιάτσικο ήταν του πάπα Ινοκέντιου Γ’ με το πρόσχημα της απελευθέρωσης των Αγίων Τόπων από τους άπιστους. Έτσι μαζευτήκανε όλα τα ρεμάλια της Ευρώπης, βάλανε κι ένα τεράστιο σταυρό στις πανοπλίες τους, ονομαστήκανε σταυροφόροι, πήρανε τις ευλογίες του πάπα και άρχισαν να μαζεύονται στη Βενετία κι από ‘κει να ξεκινήσουν για το θεάρεστο έργο τους με αρχηγό τον Ιταλό κόμη Βονιφάτιο το Μομφερατικό.
Έλα όμως που για να πάνε στους Αγίους Τόπους χρειαζόντουσαν πλοία κι αυτά τα διέθεταν μόνο οι Βενετσιάνοι που ζητάγανε ναύλα! Λεφτά δεν υπήρχανε και έτσι ο γηραιός δόγης Ερρίκος Δάνδολος που ήτανε και θεόστραβος, αποφάσισε να εκμεταλλευτεί την περίσταση και να χρησιμοποιήσει τους Σταυροφόρους για τους δικούς του σκοπούς. Στη Βασιλική του Αγίου Μάρκου, όπου έγινε η επίσημη τελετή υποδοχής τους, ο δόγης πρότεινε στο Μομφερατικό και στους παρατρεχάμενούς του μια και δεν διέθεταν λεφτά, να χρηματοδοτήσει αυτός την εκστρατεία και να του τα ξεπληρώσουν από το πλιάτσικο που θα κάνουν κατά την διάρκειά της σταυροφορίας και επιπροσθέτως να του δώσουν τα μισά από τα εδάφη που θα κατακτήσουν.
Το ρεμπέτ ασκέρ των σταυροφόρων συμφωνεί και ξεκινάει με πρώτο σταθμό το πλούσιο λιμάνι της Ζάρα στη Δαλματία που πλούτιζε με το εμπόριο ξυλείας και που ο Δάνδολο χρώσταγε τα μαλλιά της κεφαλής του από την ξυλεία που έπαιρνε για να φτιάξει το στόλο του. Δεν αφήνουν τίποτα όρθιο, κατακλέψανε τα πάντα, ο Δάνδολο γλύτωσε από τους πιστωτές του, πήρε και ένα μέρος για τα μεταφορικά και οι σταυροφόροι φορτωμένοι με τη λεία τους, βάλανε πλώρη για την Κωνσταντινούπολη.
Ο στόλος των Ενετών Σταυροφόρων έφθασε προ των τειχών της Κωνσταντινούπολης στις 23 Ιουνίου 1203. Οι νεοφερμένοι έμειναν κατάπληκτοι από όσα έβλεπαν τα μάτια τους: «Δεν μπορούσαν να φαντασθούν ότι υπήρχε στον κόσμο τόσο οχυρή πόλη. Είδαν τα υψηλά τείχη, τους ισχυρούς πύργους, τα θαυμαστά παλάτια, τις μεγάλες εκκλησίες που ήταν τόσες πολλές ώστε κανείς δεν θα το πίστευε αν δεν τις έβλεπε με τα μάτια του. Το μήκος της, το πλάτος της, έδειχναν πως ήταν βασιλεύουσα». Με τα λόγια αυτά περιγράφει τις πρώτες του εντυπώσεις ο ιστορικός και εκ των ηγετών της Σταυροφορίας Γοδεφρείδος Βιλλεαρδουίνος. Στις 17 Ιουλίου οι Σταυροφόροι αποβιβάσθηκαν στη στεριά και επιτέθηκαν από τη νοτιοανατολική πλευρά της Πόλης. Έβαλαν μία μεγάλη φωτιά, που προκάλεσε μεγάλες καταστροφές στην Πόλη και πέσανε με τα μούτρα στο πλιάτσικο και δεν άφησαν ούτε κολυμπιθρόξυλο.
Τα χρόνια εκείνα τα παλιά χρησιμοποιούσαν πάντα τη θρησκεία ως πρόσχημα για τα ανομήματά τους και σήμερα χρησιμοποιούν τα διδάγματα των θρησκειών τους για να αιματοκυλήσουν και κατακλέψουν τον πλούτο του κόσμου. Η θρησκεία πάντα ήταν κατασταλτικός παράγοντας στην απελευθέρωση του πνεύματος και της γνώσης και έκανε τα δικά της παιχνίδια με τους ισχυρούς της Γης με κοινό συμφέρον να έχουν υποταγμένο και πειθήνιο το ανθρώπινο ζώο. Άλλωστε από την ώρα που θα γεννηθείς σε πείθουν πως είσαι δούλος του θεού, λες και ο πατέρας θέλει δούλους τα παιδιά του. Δούλους θέλουνε οι παντός είδους εξουσίες που απειλούν είτε με φυλάκιση τους ανυπότακτους, είτε με την κόλαση τους αφελείς.
Οι Προτεστάντες Λούθηρος με τον Ιωάννη Καλβίνο κήρυξαν ότι η ανθρωπότητα είναι αμαρτωλή και διεφθαρμένη και το χάσμα μεταξύ ανθρώπου και θεού είναι πολύ μεγάλο για να υπερνικηθεί από ανθρώπινα έργα. Μόνο ο θεός μπορεί να σώσει τον άνθρωπο, ενώ ούτε και ο πιο χαρισματικός δεν αξίζει μία θέση μεταξύ των εκλεκτών. Διαπιστώνουμε πως έχει επηρεάσει η Προτεσταντική θρησκεία όλους τους βόρειους λαούς που έχουν πειστεί πως πρέπει να δουλεύουν ακατάπαυστα για να καλύψουν το χάσμα που έχει δημιουργηθεί μεταξύ θεού και ανθρώπων. Όποιος δεν προσπαθεί, πρέπει να τιμωρηθεί δεόντως. Η Μέρκελ αυτά διδάχτηκε από τον πάστορα πατέρα της και εφαρμόζει με σκληρότητα στον ευρωπαϊκό Νότο, γιατί έχει πιστέψει πως ο Νότος είναι τεμπέλης και διεφθαρμένος.
Η αιματοβαμμένη Σκυθόπολη και το Τέλος των Ελλήνων
Το μεγαλύτερο σφαγείο ανθρώπων και το πλέον ελεεινό αιματοκύλισμα έγινε στην Σκυθόπολη εναντίων των Ελλήνων Εθνικών: Η Σκυθόπολις ή Μπετσηάν ή Beit She’an στο Ισραήλ, είναι μια πόλη άγνωστη στους περισσότερους από εμάς. Στη Βίβλο μνημονεύεται ως Βεθσηάν ή Βεθσάν και βρίσκεται 8 χιλιόμετρα δυτικά του ποταμού Ιορδάνη και 28 χιλιόμετρα νότια της λίμνης Τιβεριάδας. Ο Ηρόδοτος μας λέει ότι οι Έλληνες την αποκαλούσαν «Σκυθόπολη» λόγω της κατάληψής της από τους Σκύθες το 631 π.κ.ε. Ωστόσο, σύμφωνα με τον έγκριτο Ρωμαίο στρατιωτικό και ιστορικό Αμμιανό Μαρκελλίνο, φαίνεται ότι εκεί λειτούργησε το πρώτο στρατόπεδο θανάτου της Ιστορίας, ιδρυθέν περίπου το 341 μ.κ.ε. από τον Κωνστάντιο τον Β’, δευτερότοκο γιο του «Μεγάλου» Κωνσταντίνου – και θύματα δεν ήσαν αυτήν τη φορά Εβραίοι, αλλά Ελληνες Εθνικοί που αρνήθηκαν να ασπασθούν τον χριστιανισμό.
Ας δούμε τι γράφει ο Ροΐδης:
Ουχ ήττον επιβαρυντική είναι και η μαρτυρία του Αμμιανού Μαρκελλίνου, ην πιστώς μεταφράζομεν: «Ήρκει να κατηγορηθή τις υπό κακοβούλου κατασκόπου, ότι έφερ περί τον τράχηλον φυλακτήριον κατά του πυρετού ή εφάνη παρακαθήμενος πλησίον τάφου ή ερειπίου, ίνα καταδικασθή εις θάνατον ως ειδωλολάτρης ή νεκρόμαντις. Εκ των απωτάτων άκρων της αυτοκρατορίας, εσύροντο αλυσόδετοι πάσης τάξεως και ηλικίας πολίται, ων οι μεν απέθνησκον καθ’ οδόν, οι δε εν τοις δεσμωτηρίοις· οι δε επιζώντες εστέλλοντο εις Σκυθόπολιν, απόκεντρον εν Παλαιστίνη Πόλιν, όπου είχον στηθή τα βασανιστήρια και το σφαγείον. Ο πρώτος βασανισθείς ην ο Σιμπλίκιος, μετά τούτον Παρνάσιος, είτα ο Ανδρόνικος.
Εμπνευστής και οργανωτής του σφαγείου αυτού των ΕΛΛΗΝΩΝ, ήταν σύμφωνα με τη μαρτυρία του Αμμιανού, ο επίσκοπος Αλεξανδρείας Γεώργιος. Στο 11ο κεφάλαιο του 17ου τόμου του έργου του, ο Αμμιανός αναφέρει: «ο Γεώργιος με τη συμμορία του προχωρούσε στους δρόμους των Ελλήνων της Αλεξάνδρειας κομματιάζοντας ανθρώπους και καίγοντας τα πάντα και είχε αναρριχηθεί στη θέση του επισκόπου εξοντώνοντας πολλούς ανθρώπους».
Είναι σημαντικό εδώ να τονίσουμε και να αναφέρουμε ότι οι Εθνικοί (κυρίως ελληνόθρησκοι) ήταν ακόμη πλειοψηφία μεταξύ των υπηκόων της αυτοκρατορίας και κατείχαν, λόγω καταγωγής, μορφώσεως και προϋπηρεσίας, όλες σχεδόν τις διοικητικές θέσεις στις ρωμαϊκές επαρχίες. Μην ξεχνάμε ότι εκείνο τον καιρό οι μετέπειτα «άγιοι» της εκκλησίας επεδίδοντο σε έναν αδυσώπητο αγώνα εξόντωσης των «ειδωλολατρών» ώστε να επικρατήσει το δικό τους δόγμα. Ο Γεώργιος λοιπόν, φαίνεται ότι έθεσε ως στόχο την εξόντωση των Εθνικών, αφού η παρουσία τους αποτελούσε εμπόδιο στο στόχο της απόλυτης επικράτησης του Χριστιανισμού. Προσφέρθηκε στον αυτοκράτορα να γίνει «υπερασπιστής του» ζητώντας τη συνδρομή του για να καταπνίξει κάθε συνωμοσία που μπορεί να οργανωνόταν κατά του προσώπου του αυτοκράτορα.
Ο Αμμιανός απορεί (ο.π., 19:12) πως «ο στενόμυαλος Κωνστάντιος, ενώ κώφευε σ’ άλλα σοβαρά ζητήματα και ήταν πάντοτε καχύποπτος, στην προκειμένη περίπτωση πείσθηκε πλήρως από το Γεώργιο». Νομίζω ότι κακώς απορούσε ο Αμμιανός, γιατί και ο ίδιος ο αυτοκράτορας επιθυμούσε την εξόντωση των Εθνικών, που με τη μόρφωσή τους σκέπτονταν ανεξάρτητα από τη βούλησή του και δεν υποτάσσονταν τυφλά. Έτσι, ο Κωνστάντιος δέχθηκε και έστειλε στη Σκυθόπολη τον αρχιγραμματέα του τον Παύλο, αποκαλούμενο και «Τάρτατο» θεωρούμενο ως επαγγελματία εξολοθρευτή και διαβόητο για τη σκληρότητά του. Από κοινού ο Γεώργιος και ο Παύλος οργάνωσαν το στρατόπεδο συγκέντρωσης της Σκυθόπολης.
Αναφέρει ο Αμμιανός: «το θέατρο των βασανιστηρίων και του θανάτου, η Σκυθόπολη, μια πόλη της Παλαιστίνης, έμοιαζε για δυο λόγους καταλληλότερη από κάθε άλλη: ήταν η πιο απομονωμένη και κυρίως βρισκόταν ανάμεσα στην Αντιόχεια και την Αλεξάνδρεια, από τις οποίες προερχόταν ο μεγαλύτερος αριθμός των κατηγορουμένων» (ο.π.). Η κύρια κατηγορία ήταν βέβαια αυτή της «εσχάτης προδοσίας» και σταδιακά άρχισε να απαγγέλλεται εναντίον όλων των Εθνικών αδιακρίτως. Χαρακτηρίζονταν υπονομευτές του αυτοκράτορα, συλλαμβάνονταν και οδηγούνταν στη Σκυθόπολη, μόνο και μόνο επειδή διατηρούσαν τις θρησκευτικές τους παραδόσεις: «έφτανε να φορά κανείς στο λαιμό του ένα φυλαχτό κατά του πυρετού ή άλλης αρρώστιας ή να κάθεται κοντά σε τάφο για να κατηγορηθεί ότι επικαλείται φαντάσματα και δαίμονες και να θανατωθεί» (ο.π., 19:12, παρ. 14).
Το κολαστήριο άρχισε γρήγορα να δέχεται «πελάτες» όχι μόνο απ’ την Ανατολή, αλλά και από όλη την αυτοκρατορία. Γράφει ο Αμμιανός: «Απ’όλο σχεδόν τον κόσμο ευγενείς ή απλοί πολίτες οδηγούνταν αλυσοδεμένοι στη Σκυθόπολη. Μερικοί υπό το βάρος των αλυσίδων και τις κακουχίες της φυλακής πέθαιναν πριν καν δικαστούν» (ο.π., 19:12, παρ. 7). Ελάχιστοι γλίτωσαν – είτε γιατί «είδαν το φως» (όπως οι «αντιφρονούντες» στη Μακρόνησο) είτε γιατί κατάφεραν να αποδείξουν την αθωότητά τους. Αυτοί οδηγούνταν στην εξορία και οι περιουσίες τους κατάσχονταν, για να τροφοδοτήσουν τα χριστιανικά κοινόβια. Τέτοιας «επιείκιας» έτυχαν και γλίτωσαν το θάνατο (όχι όμως και τα βασανιστήρια) επιφανείς άνδρες όπως ο Σιμπλίκιος, ο Παρνάσιος, ο Ανδρόνικος κ.α.
Ο Παύλος είχε, σύμφωνα με τον Αμμιανό, τόση εξουσία στα χέρια του, ώστε «με μια κίνηση του κεφαλιού του, με ένα του μόνο νεύμα εξαρτιόταν η ζωή όλων όσων περπατούσαν στη γη» (ο.π., 19:12, παρ. 13). Αληθινός πρόδρομος των διοικητών των χιτλερικών στρατοπέδων συγκέντρωσης ο Παύλος. Η διάρκεια ζωής του σφαγείου της Σκυθοπόλεως παραμένει άγνωστη, όπως είναι αναμενόμενο. Θεωρώ βέβαιο ότι ο Ιουλιανός ο Μέγας, αν το βρήκε εν ενεργεία, το έκλεισε το 361 μ.κ.ε. Ωστόσο η ζημιά είχε ήδη γίνει.
Έτσι, για περίπου 20 χρόνια λειτουργούσε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης, με θύματα πρωτίστως Έλληνες Εθνικούς (αλλά και άλλους πολυθεϊστές). Η 20ετής λειτουργία αυτού του σφαγείου αποκαλύπτει περίτρανα, πώς επιβλήθηκε ο Χριστιανισμός στον ελληνικό κόσμο, και γιατί ακολούθησε ο Μεσαίωνας και ο Ισλαμισμός. Αποκαλύπτει επίσης και το γιατί τα μετέπειτα αυτοκρατορικά διατάγματα, που θέσπισαν την «επί ελληνισμώ» θανατική καταδίκη, εφαρμόσθηκαν χωρίς την παραμικρή αντίδραση. Αποκαλύπτει και την έλλειψη αντίδρασης όταν, σαράντα χρόνια αργότερα, ο Αλάριχος αποδεκάτισε τις ελληνικές πόλεις, συνοδευόμενος από ορδές μοναχών. Στα γεγονότα εκείνα εξοντώθηκαν εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες. Όσοι απέμειναν, μπήκαν στο «ποίμνιο» για να σώσουν τις ζωές τους, δεχόμενοι άκοντες-εκόντες την αλλοίωση της εθνικής και πολιτιστικής τους ταυτότητας.
Αυτά που οι ομόθρησκοι σας χριστιανοί, της μικρής ψεύτικης αγάπης και του Μεγάλου αληθινού μίσους έκαναν στην Σκυθόπολη δεν τα βλέπετε; «η θα γίνεις χριστιανός η θα πεθάνεις» έλεγαν τότε στους Έλληνες προγόνους μας, αυτοί που νομίζετε αδερφούς σας, κι αντί να ανοίξετε τα μάτια σας και να διαβάσετε ιστορία, έχετε πέσει με τα μούτρα μέσα στο πορνογράφημα της δήθεν «αγίας» γραφής σας! Με όλα αυτά, νομίζω ότι ήρθε η ώρα να βάλουμε οριστικά την ταφόπλακα στα μυθεύματα της «ελληνικότητας του Βυζαντίου» και του «ελληνοχριστιανικού πολιτισμού».
Το 390 ο Θεοδόσιος δίνει εντολή και μέσα στον ιππόδρομο της Θεσσαλονίκης σφαγιάζονται 15.000 άοπλοι Έλληνες πολίτες. Αλλά δεν έφταναν αυτά το 396 ο αυτοκράτορας Αρκάδιος έστρεψε τον Αλάριχο στρατηγό των Γότθων- και αφού τον εφοδίασε με πολυάριθμους μοναχούς- κατά των κέντρων πολιτισμού του Ελλαδικού χώρου. Ο ιστορικός Κ. Παπαρρηγόπουλος γράφει χαρακτηριστικά : «οι δε (Γότθοι) καθοδηγούμενοι υπό πολυαρίθμων μοναχών κατεπλημμύρησαν πάντα τα μεταξύ Θερμοπυλών και Αττικής, Λοκρίδα, Φωκίδα, Βοιωτίαν, λεηλατούντες και καταστρέφοντες χώρας και πόλεις, και τους μεν άνδρες ηβηδών αποσφάτοντες, (ομαδικά αποκεφαλίζοντας) παίδας δε και γυναίκας αγεληδών συνεπαγόμενοι. Η συμφορά υπήρξε τοσαύτη ωστε ο πεντηκονταετίαν βραδύτερον ακμάσας (ιστορικός) Ζώσιμος βεβαιεί, ότι μέχρι των χρόνων αυτού εφαίνοντο έτι τα στίγματα αυτής.» Άγνωστος ο αριθμός των σφαγιασθέντων, στα 2 χρόνια που κράτησε η επιδρομή. Εικάζεται ότι ανέρχεται σε πολλές εκατοντάδες χιλιάδες.
Τα δολοφονικά αυτοκρατορικά διατάγματα (κώδικες) κατά των Ελλήνων
εξακολουθούν να εκδίδονται συνεχώς, ακόμη και επί Ιουστινιανού το 530. Στη στάση του Νίκα το 532 θανατώνονται στον ιππόδρομο της Πόλης 30.000 άοπλοι πολίτες. Οι Κρητικοί, πιστοί ακόμη στη θρησκεία των προγόνων τους, και διαβλέποντας τις άγριες διαθέσεις των ορθόδοξων Βυζαντινών, ζητούν τη βοήθεια των Αράβων, αλλά βοήθεια που φθάνει είναι ασήμαντη. Με πρωταγωνίστρια την ιέρεια της Αρτέμιδος Κλεαγέτη αναλαμβάνουν μόνοι τους την υπεράσπιση της πατρίδος τους. Το 961 οι Βυζαντινοί με το πρόσχημα να ελευθερώσουν την Κρήτη από τους Άραβες, πνίγουν στο αίμα τους Κρητικούς, απολογισμός 270 000 νεκροί. Με πρωτοστατούντες Δεσποτάδες, παπάδες και καλογέρους, οι διωγμοί, και τα εγκλήματα, κατά των μη χριστιανών, τέλος δεν έχουν, συνεχίστηκαν μέχρι το 990 περίπου, με τελευταίους υποκύψαντες τους Κρητικούς και τους Μανιάτες.
Το Βυζάντιο, ο νεκροθάφτης του Ελληνικού πολιτισμού και ο δολοφόνος του Ελληνικού πληθυσμού,
ήταν το κράτος όπου κυριαρχούσαν τα δύο σύνδρομα η θεοκρατία και η αναξιοκρατία, και που κατάντησε τους λίγους εναπομείναντες Έλληνες, αγράμματους, κουρελήδες και πεινασμένους, έρμεους στη κτηνωδία του κάθε επιδρομέα. Η Δημοκρατία καρατομήθηκε, και λέξεις Έλλην και Ελλάς διαπομπεύτηκαν και για αιώνες έσβησαν από το λεξιλόγιο των Ελλήνων.
Ο Ελλαδικός χώρος εκεί που κάποτε έσφυζε από ζωή, και χαρούμενες γιορτές ερήμωσε, τεράστιες περιοχές έμειναν ακατοίκητες, και όπου συναντούσες οικισμούς εκεί βασίλευε η θλίψη και ο μαρασμός. Οι ολυμπιακοί αγώνες, τα Νέμεα, τα Ίσθμια, τα Πύθια, τα Παναθήναια σταμάτησαν. Οι ποιητικοί και οι θεατρικοί αγώνες δεν ξανάγιναν. Τα στάδια και τα θέατρα έρημα, έμειναν βουβοί μάρτυρες, του λαμπρού παρελθόντος, και με τις κουκουβάγιες που τα κατοίκισαν να θρηνούν ολονυχτίς, την πνευματική και πολιτισμική κατάντια των Ελλήνων.
Το Ελληνικό έθνος ψυχορραγούσε όχι μόνο πολιτισμικά αλλά και πληθυσμιακά. Κατά την υποδούλωση των Ελλήνων στους Ρωμαίους το 146 π.κ.ε. λογικό είναι ο πληθυσμός τους θα αριθμούσε πολλά εκατομμύρια. Αν λάβουμε υπ” όψιν τις περιγραφές του Παυσανία, που θέλοντας να δείξει πόσο πυκνοκατοικημένος ήταν ο Ελλαδικός χώρος, γράφει ότι τα κατσίκια μπορούσαν να πηδούν από τα κεραμίδια τις μιας οικίας στα κεραμίδια της άλλης. Ακόμη και τους, οικειοθελώς, εξελληνισμένους, από τους διαδόχους του Μακεδόνα Αλεξάνδρου, λαούς της Μικράς Ασίας.
Προτού από την επιβολή του χριστιανισμού, ως αποκλειστικής θρησκείας, οι Ελληνόφωνες της αυτοκρατορίας υπερέβαιναν τα 40.000.000. Σήμερα το Ελληνικό έθνος, μαζί με τους Έλληνες της διασποράς είναι περίπου 15 εκατομμύρια. Αν συγκρίνουμε τον πληθυσμό των Τούρκων που σήμερα φθάνει τα 70 εκατομμύρια, και οι Οθωμανοί Τούρκοι που ήλθαν στη Μικρά Ασία το 1200 δεν υπερέβαιναν τις 50.000 οικογένειες, σύμφωνα με την Τούρκικη ιστορία, τότε ο Ελληνικός πληθυσμός, αν δεν σφαγιαζόταν από τις χριστιανικές ορδές και το φανατικό τους πλιάτσικο, σήμερα έπρεπε να ήταν πολύ περισσότερος από 100 εκατομμύρια.
Πραγματικά λοιπόν είναι αληθές:
«ΠΛΟΥΤΙΣΑΜΕ ΟΛΟΙ με τον ΜΥΘΟ του Ιησού» Πάπας Λέων Ι΄
Προτεστάντες, Καθολικοί, Ορθόδοξοι, Ιεχωβάδες, Χιλιαστές, Ευαγγελιστές και λοιποί παρατρεχάμενοι, είναι μια από τα ίδια και όλοι τους υπεύθυνοι για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Ισλαμιστές, τζιχαντζιστές και τα παραμάγαζά τους, όλοι τραβάνε από τη μύτη τους αφελείς πιστούς-πρόβατα, με την υποσχετική της σωτηρίας της ψυχής ΜΕΤΑ τον θάνατο τους. Όλες οι θρησκείες, εξακολουθούν να υπάρχουν λόγω κοινωνικής μίμησης είναι δηλ. τα ανθρώπινα πρόβατα – μιμίδια που τους δίνουν υπόσταση και δύναμη. Όση βλακεία κι αφέλεια, τόσα πρόβατα !!!!
@Θεόφιλος Αιγινήτης – Μ. Καλόπουλος
@Ιων Μάγγος /προσθήκες και διασκευή
ΠΗΓΗ : terrapapers.com