(Εις το όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος / Σύνταγμα της Ελλάδος)
Στις χώρες της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης μετά από δεκαετίες απαίσιων αιματηρών θρησκευτικών πολέμων, επικρατεί κατά τον 16ο αιώνα, με την Ειρήνη της Αυγούστας το 1555 το cuius regio eius religio, η επιβολή δηλαδή του ασπασμού της θρησκευτικής ομολογίας που επιβάλλει ο ηγεμόνας (δηλαδή αυτός που νίκησε στον πόλεμο, ή αλλιώς ο κατακτητής), ως απαραίτητη προϋπόθεση για την παραμονή εντός των ορίων της επικράτειάς, και ισχύει μέχρι σήμερα.
Στην Ελλάδα είναι διαφορετικά τα πράγματα; Για ποιό λόγο είναι το Σύνταγμα της Ελλάδος εις το όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος;
…………………………………………
Αλφειός: Με αφορμή την ρητορική ερώτηση του συνέλληνα Νίκου Σάμιου, περί ποίου λόγου το Σύνταγμα της Ελλάδος επιβάλλει ομολογία πίστεως σε συγκεκριμμένο θρήσκευμα, δίνουμε στους αναγνώστες να διαβάσουν τον λόγο της επιβολής…
Ο λόγος είναι ότι ο…”μέγας” Κωνσταντίνος… διερρύθμισε βαθμηδόν άπασαν σχεδόν την πολιτική και ποινικήν νομοθεσίαν κατά τας νέας του Ευαγγελίου αρχάς. Είναι αληθές ότι εν τω υπερβολικώ αυτού ζήλω περί την εκτέλεσιν των χριστιανικών παραγγελμάτων, επεκαλέσατο ενίοτε την αρωγήν των βασανιστηρίων τα οποία άλλοτε, εν ονόματι αυτών εκείνων των παραγγελμάτων, ηγωνίζετο να μετριάση’…](Παπαρρηγόπουλος)
——
[Όθεν άπορον δεν είναι ότι ο Κωνσταντίνος, έχων δύναμιν ήττονα του αντιπάλου και βλέπων τους μεν οιωνούς της ειδωλολατρείας απαισίους, τους δε στρατηγούς τεταραγμένους, ησθάνθη την ανάγκην να επιζητήση ετέραν τινά προστασίαν προς ενίσχυσιν του επιχειρήματος αυτού. Εις τούτο παρώτρυνον αυτόν αι ποικίλαι πολιτικαί μεταβολαί των οποίων εγένετο αυτόπτης μάρτυς. Εν τω βραχεί αυτού βίω είδεν αλληλοδιαδόχως εξαφανισθέντας τρεις των ανδρών των από κοινού μετ’ αυτού μετασχόντων της υπερτάτης αρχής. Ο Μαξιμιανός και ο Σεβήρος εφονεύθησαν οικτρώς, ο δε Γαλέριος απέθανε εξ ολεθρίου νοσήματος’ και εν τούτοις άπαντες είχον αναθέσει τας ελπίδας αυτών εις τους αρχαίους θεούς τούτων. Μόνος ο πατήρ αυτού Κωνστάντιος, όστις, αν δεν επίστευσεν εις τον υπό του Σωτήρος ευαγγελισθέντα Θεόν, προσηνέχθη τουλάχιστον προς αυτόν ευλαβώς, κατέλυσε τον βίον εν ειρήνη και κατέλιπε την αρχήν αυτού εις τους απογόνους. [ Όθεν ο Κωνσταντίνος απεφάσισε να ζητήση την αρωγήν του Θεού όν ετίμησεν ο πατήρ, κατά τον πρώτον μέγαν αγώνα όν προέκειτο ήδη να αναλάβη.]
(Του ιδίου,σελίς,133)
——
Επειδή, ο πατήρ Κωνστάντιος, εγεννήθη στη Δαρδανία (Σκόπια, όπως και ο Γιουδπράβδα (Ιουστινιανός), αργότερα, αμφότεροι “αγνώστου”-“γνωστής” εθνικότητος), φυσικώ τω λόγω, επί τη τελική ευθεία της εκ των ένδον καταλήψεως της αρχής, εμεταχειρίσθησαν ΣΙΓΟΥΡΟΤΑΤΑ, τα γνωστά πλέον όπλα της Παλαιάς Διαθήκης, προς εξαφάνησιν των αντιπάλων!
Ο ΝΟΩΝ ΝΟΗΤΩ…..
——
Συνεχίζω…
——
[Ευσέβιος ο Παμφίλου, ο επί Κωνσταντίνου ακμάσας επίσκοπος Καισαρείας της Παλαιστίνης, όστις εγένετο δημιουργός της εκκλησιαστικής ιστορίας και άλλως ανεδείχθη περί την ιστορίαν και την χρονολογίαν ανήρ λόγου άξιος, συνέταξε και εις τον βίον του Κωνσταντίνου λόγους τέσσαρας, εν οίς βεβαιοί ότι παρ’ αυτού του βασιλέως ήκουσε βραδύτερον διηγούμενα όσα κατά την κρίσιμον εκείνην της ζωής αυτού στιγμήν συνέβησαν. Προσευχομένου λοιπόν του βασιλέως, λέγει, και λιπαρώς ικετεύοντες τον πατρώον Θεόν, ίνα επορέξη την εαυτού δεξιάν εις την προκειμένη δυσχέρειαν, επεφάνη θεοσημία τις παραδοξοτάτη. Ο ήλιος ήτο περί μεσημβρίαν’ ο Κωνσταντίνος επορεύετο μετά του στρατού αυτού, ότε αίφνης είδεν οφθαλμοφανώς εν τω ουρανώ υπερκείμενον του ηλίου σταυρόν εκ φωτός συνιστάμενον και φέροντα επιγραφήν ‘”τούτω νίκα.” Ο Ευσέβιος λέγει το όραμα γενόμενον “αμφί μεσημβρινάς ηλίου ώρας, ήδη της ημέρας αποκλινούσης.” Ο δε εκδότης αυτού Heinichen ερμηνεύων το χωρίον τούτο, του οποίου τα δύο κώλα φαίνονται αντιφάσκοντα προς άλληλα εζήτησε να συμβιβάση τα διεστώτα λέγων ότι ο Ευσέβιος δια μεν του πρώτου κώλου εννοεί απάσας τας μεταξύ 5 και 9 ώρας’ δια δε του δευτέρου ότι η οπτασία συνέβη περί το τέλος του διαστήματος τούτου. Η επικρατούσα όμως παρά τοις αρχαιοτέροις ιστορικοίς και χρονογράφοις γνώμη ήτο ότι το φαινόμενον συνέβη “περί μεσημβρίαν'” διότι και ο Ζωναράς λέγει “μεσούσης ημέρας'” και ο Θεοφάνης “ώφθη αυτώ εν ώρα έκτη της ημέρας ο τίμιος σταυρός'” και ο Κεδρηνός “φαίνεται ούν αυτώ εν έκτη ώρα της ημέρας ο τίμιος σταυρός.” Και ο Εφραίμιος πάλιν “μεσούσης ημέρας.”
Οπωσδήποτε ο Κωνσταντίνος εκπλαγείς επί τω θεάματι, όπερ είδε και εθαύμασεν άπας ο περί αυτόν στρατός, διηπόρει προς εαυτόν λέγων, τι άρα σημαίνει το φάσμα μέχρις ού, επελθούσης της νυκτός, είδε καθ’ ύπνους τον Χριστόν του Θεού μετά του φανέντος εις τον ουρανόν σημείου και έλαβε παρ’ αυτού παραγγελίαν να ποιήση μίμημα του σημείου εκείνου και να μεταχειρίζεται του λοιπού αυτό ως αλέξημα, δηλαδή ως σύμβολον προφυλακτικόν, εις τας προς τους πολεμίους συγκρούσεις. Την δε πρωίαν, άμα ξυπνήσας, διεκοίνωσεν εις τους φίλους το απόρρητον’ και εν τω άμα καλέσας χρυσοχόους, παρήγγειλεν εις αυτούς να απομιμηθώσι την εικόνα του σημείου, κοσμούντες αυτό δια χρυσού και πολυτίμων λίθων.]
(Παπαρρηγόπουλος,Ιστορία του Ελληνικού Έθνους,βιβλίον όγδοον,σελίς 133-134,εκδόσεις ΓΑΛΑΞΙΑ-ΕΡΜΕΙΑΣ).
——
Α, το όνειρο του Ξέρξη…
Μετά τα τέρατα και τα σημεία των “προφητών” της Παλαιάς Διαθήκης, αυτό είναι το τελειότερο “σημείο” 
Ε, τώρα το “απόρρητο” όνειρο, μόνος του το είδε, μόνος του το είπε!
Ο ΝΟΩΝ ΝΟΗΤΩ!
——
[Προσευχομένου λοιπόν του βασιλέως, λέγει, και λιπαρώς ικετεύοντες τον πατρώον Θεόν, ίνα επορέξη την εαυτού δεξιάν εις την προκειμένη δυσχέρειαν, επεφάνη θεοσημία τις παραδοξοτάτη.]
Ποιός είναι ο “πατρώος Θεός”;
Ο “πατρώος Θεός”, λοιπόν του Κωνστάντιου, του Κωνσταντίνου, αλλά και ΟΛΩΝ των κατά τα άλλα “αγνώστου ταυτότητος” αυτοκρατόρων της Νέας Ρώμης-Κωνσταντινουπόλεως, δηλώνει και είναι ο “Θεός” των πατέρων της Παλαιάς Διαθήκης του ενός αγαπημένου λαού του.
Άρα και αποδεικνύει την “εθνική ταυτότητα” των εκ των έσω κατακτητών της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και καταστροφέων της Ελλάδας!
ΞΑΝΑ,Ο ΝΟΩΝ ΝΟΗΤΩ!
—–
[Εν τω μεταξύ όμως, τον νέον του Κωνσταντίνου θρίαμβον παρηκολούθησαν εννέα έτη ειρήνης βαθείας, οίαν προ καιρού δεν είχεν απολαύσει το κράτος(ρωμαϊκόν). Και τότε ο βασιλεύς οτέ μεν διατρίβων εν Γαλατία, οτέ δε εν Ιταλία, οτέ δε εν Ελλάδι και ιδίως εν Θεσσαλονίκη, διερρύθμισε βαθμηδόν άπασαν σχεδόν την πολιτική και ποινικήν νομοθεσίαν κατά τας νέας του Ευαγγελίου αρχάς. Είναι αληθές ότι εν τω υπερβολικώ αυτού ζήλω περί την εκτέλεσιν των χριστιανικών παραγγελμάτων, επεκαλέσατο ενίοτε την αρωγήν των βασανιστηρίων τα οποία άλλοτε, εν ονόματι αυτών εκείνων των παραγγελμάτων, ηγωνίζετο να μετριάση’…]
(Παπαρρηγόπουλος,Ιστορία του Ελληνικού Έθνους,βιβλίον όγδοον,σελ.138,εκδόσεις ΓΑΛΑΞΙΑ-ΕΡΜΕΙΑΣ)
——
Έτσι ακριβώς!
Κατά τας ‘ρήσεις του…”ευαγγελίου”!
Ε, και…ενίοτε (κατά τον Παπαρρηγόπουλο) και λίγα βασανιστήρια προς αλλαγήν θρησκεύματος δεν έβλαψαν!
——
Ο ΝΟΩΝ ΝΟΗΤΩ!
…………………………………………………………………
ΤΟ “ΛΑΒΑΡΟΝ”…”ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ” Ή ΣΙΝΙΑΛΟ
Ο Φλάβιος Κωνστάντιος γεννήθηκε στη Δαρδανία και κατά την Historia Augusta ήταν γυιός του Ευτρόπιου και της Κλαυδίας, ανηψιάς του αυτοκράτορα Κλαύδιου. Σύγχρονοι ιστορικοί υποψιάζονται ότι αυτό είναι ένα κατασκεύασμα του Κωνσταντίνου και ότι η οικογένειά του είχε ταπεινή καταγωγή. Ο πατέρας του Κωνστάντιου, όμως, μπορεί να ήταν αδελφός της Ευτροπίας, συζύγου του Μαξιμιανού.
Ο Κωνστάντιος ή παντρεύτηκε ή είχε παλλακίδα την Έλενα, οι οποίοι κατά πάσα πιθανότητα ήταν από τη Νικομήδεια της Μικράς Ασίας. Η γενέτειρα της Ελένης δεν είναι γνωστή με βεβαιότητα! Αργότερα τον 6ο αιώνα ο ιστορικός Προκόπιος πρώτος αναφέρει ότι η Ελένη ήταν από το Δρέπανον της Βιθυνίας της Μικράς Ασίας. Είναι άγνωστο που γνώρισε την Ελένη ο Κωνστάντιος. Λέγεται ότι κατά την συνάντησή τους, επειδή φορούσαν όμοια ασημένια βραχιόλια, ο Κωνστάντιος την είδε σαν την αδελφή ψυχή σταλμένη από τον θεό!
Ψάχνοντας την περίεργη αυτή αναφορά για τα βραχιόλια βρήκαμε στη…ΒΙΒΛΟ, το παρακάτω που αναφέρει πως ο Αβραάμ έστειλε άνθρωπό του στη συγγένεια του για να βρει γυναίκα από το σόϊ του για τον γυιό του τον Ισαάκ:
[…
22 Και αφού έπαυσαν οι καμήλες να πίνουν, ο άνθρωπος πήρε χρυσά σκουλαρίκια βάρους μισού σίκλου, και δύο βραχιόλια για τα χέρια της, βάρους δέκα σίκλων χρυσάφι·
23 και είπε: Τίνος θυγατέρα είσαι εσύ; Πες μου, παρακαλώ· στο σπίτι τού πατέρα σου είναι τόπος για μας, για κατάλυμα;
24 Κι εκείνη τού είπε: Είμαι θυγατέρα τού Βαθουήλ, του γιου τής Μελχάς, που γέννησε στον Ναχώρ.
25 Του είπε ακόμα: Υπάρχουν σε μας και άχυρα, και πολλή τροφή, και τόπος για κατάλυμα.
26 Τότε ο άνθρωπος έκλινε και προσκύνησε τον Κύριο·
27 και είπε: Ευλογητός ο Κύριος ο Θεός τού κυρίου μου, του Αβραάμ, ο οποίος δεν εγκατέλειψε το έλεός του και την αλήθεια του από τον κύριό μου· ο Κύριος με κατευόδωσε στην οικογένεια των αδελφών τού κυρίου μου.
28 Και αφού η κόρη έτρεξε, ανήγγειλε στην οικογένεια της μητέρας της αυτά τα πράγματα.
29 Και η Ρεβέκκα είχε έναν αδελφό, που ονομαζόταν Λάβαν· και ο Λάβαν έτρεξε στον άνθρωπο έξω στην πηγή,
30 και καθώς είδε τα σκουλαρίκια, και τα βραχιόλια στα χέρια τής αδελφής του, και καθώς άκουσε τα λόγια τής Ρεβέκκας, της αδελφής του, να λέει: Έτσι μου μίλησε ο άνθρωπος…] Ελληνική Βίβλος /Greek Bible / Γένεση / Genesis 24
Ο Παπαρρηγόπουλος γράφει ότι ο Κωνσταντίνος στην πορεία του προς τη Ρώμη, αποφάσισε να ζητήσει την αρωγή του θεού τον οποίον ετίμησε ο πατέρας του!…
[Όθεν άπορον δεν είναι ότι ο Κωνσταντίνος ,έχων δύναμιν ήττονα του αντιπάλου και βλέπων τους μεν οιωνούς της ειδωλολατρείας
Και συνεχίζει πιο κάτω σχετικά με το πολυθρύλητο “λάβαρο”…
[Ευσέβιος ο Παμφίλου, ο επί Κωνσταντίνου ακμάσας επίσκοπος Καισαρείας της Παλαιστίνης, όστις εγένετο δημιουργός της εκκλησιαστικής ιστορίας και άλλως ανεδείχθη περί την ιστορίαν και την χρονολογίαν ανήρ λόγου άξιος, συνέταξε και εις τον βίον του Κωνσταντίνου λόγους τέσσαρας, εν οίς βεβαιοί ότι παρ’ αυτού του βασιλέως ήκουσε βραδύτερον διηγούμενα όσα κατά την κρίσιμον εκείνην της ζωής αυτού στιγμήν συνέβησαν. Προσευχομένου λοιπόν του βασιλέως, λέγει, και λιπαρώς ικετεύοντες τον πατρώον Θεόν, ίνα επορέξη την εαυτού δεξιάν εις την προκειμένη δυσχέρειαν, επεφάνη θεοσημία τις παραδοξοτάτη. Ο ήλιος ήτο περί μεσημβρίαν’ ο Κωνσταντίνος επορεύετο μετά του στρατού αυτού, ότε αίφνης είδεν οφθαλμοφανώς εν τω ουρανώ υπερκείμενον του ηλίου σταυρόν εκ φωτός συνιστάμενον και φέροντα επιγραφήν ‘”τούτω νίκα.” Ο Ευσέβιος λέγει το όραμα γενόμενον “αμφί μεσημβρινάς ηλίου ώρας, ήδη της ημέρας αποκλινούσης.” Ο δε εκδότης αυτού Heinichen ερμηνεύων το χωρίον τούτο, του οποίου τα δύο κώλα φαίνονται αντιφάσκοντα προς άλληλα εζήτησε να συμβιβάση τα διεστώτα λέγων ότι ο Ευσέβιος δια μεν του πρώτου κώλου εννοεί απάσας τας μεταξύ 5 και 9 ώρας’ δια δε του δευτέρου ότι η οπτασία συνέβη περί το τέλος του διαστήματος τούτου. Η επικρατούσα όμως παρά τοις αρχαιοτέροις ιστορικοίς και χρονογράφοις γνώμη ήτο ότι το φαινόμενον συνέβη “περί μεσημβρίαν'” διότι και ο Ζωναράς λέγει “μεσούσης ημέρας'” και ο Θεοφάνης “ώφθη αυτώ εν ώρα έκτη της ημέρας ο τίμιος σταυρός'” και ο Κεδρηνός “φαίνεται ούν αυτώ εν έκτη ώρα της ημέρας ο τίμιος σταυρός.” Και ο Εφραίμιος πάλιν “μεσούσης ημέρας.”
(Παπαρρηγόπουλος, Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, βιβλίον όγδοον, σελίς 133-134,ε κδόσεις ΓΑΛΑΞΙΑ-ΕΡΜΕΙΑΣ).
Η λατινική μετάφραση όμως του ελληνικού “ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ” είναι…hoc vinces SIGNO
Αφού είδαμε τι ακριβώς εννοεί η φράση, μήπως θα έπρεπε να σκεφτούμε τι εννοούμε εμείς σήμερα όταν χρησιμοποιούμε την λατινική λέξη “ΣΙΝΙΑΛΟ”;…
Ποιά σχέση μπορεί να έχει το ότι το όραμα έχει ερμηνευθεί σε ένα ηλιακό πλαίσιο (π.χ. ως ηλιακή άλω φαινόμενο), που έχει αναδιαμορφωθεί για να ταιριάζει με τις χριστιανικές πεποιθήσεις του Κωνσταντίνου αργότερα;
Η ετυμολογία της λέξης Λάβαρον είναι ασαφής…! Είναι όμως;
Ψάχνοντας βλέπουμε ότι κατά μια εκδοχή η λέξη είναι σύνθετη από το λάβω 
του ρήματος λαμβάνω
και το άρε του ρήματος αίρω…
Είναι γνωστή η φράση έγειραι άρον τον κράββατόν σου
Το βραχιόλι ήταν πολύ διαδεδομένο στους Ασσύριους, στους Εβραίους και γενικά σε όλους τους ασιατικούς λαούς!
Είδαμε πιο πάνω ότι ο αδελφός της Ρεβέκκας, λεγόταν… Λάβαν! Την προσοχή του τράβηξαν τα βραχιόλια που φορούσε η Ρεβέκκα! Αυτά τα βραχιόλια όμως, ήταν δώρα του Αβραάμ με τον οποίον ήταν συγγενείς, άρα τα γνώριζε, διότι σίγουρα ήταν οικογενειακά κειμήλια που θα είχαν επάνω τους κάποια σημάδια του οίκου τους.
Γιατί όμως ο Κωνστάντιος αναγνώρισε τα ίδια βραχιόλια που φορούσαν αυτός και η Ελένη; Μήπως διότι και οι δύο ήταν εβραίοι; Γι’ αυτό και θεώρησε ότι ήταν… “θέλημα θεού” να συναντήσει την… “αδελφή ψυχή” ;
Γιατί να κατασκευάσει ο Κωνσταντίνος ολόκληρο παραμύθι για την καταγωγή του, ώστε να θολώσει την προέλευσή του;
Μήπως όμως καταστρώνοντας το σχέδιό του, θέλησε να στείλει… ΣΙΝΙΑΛΟ στους δικούς του δίνοντας στο… πετάλου το όνομα των προγόνων του… Λάβαν και Αβραάμ; Δηλαδή… Λαβ-αν+Αβ-ραάμ = αναγραμματισμένα και συντετμημένα… Λ-αβ-αρ-ον…;
Πλάτων Πισατίδης
…………………………………………………………………
ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ: