ΤΟ ΠΡΩΤΟ Π.Δ. ΠΟΥ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΕ ΤΗΝ ΜΑΣΩΝΙΑ ΩΣ ΤΕΚΤΟΝΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Προεδρικό Διάταγμα (Π.Δ) τής 2 Δεκεμβρίου 1927, περί ‘Εγκρίσεως τού ‘Οργανισμού τού έν ‘Αθήναις Τεκτονικού Ιδρύματος, όπως δημοσιεύθηκε έσφαλμένα στό ΦΕΚ 297/Παράρτημα/10.12.1927 καί διορθώθηκε μέ τό ΦΕΚ 2/Παράρτημα/04.01.1928.

Η Έλληνική Μασωνία στήν προσπάθειά της νά βρεί έμμεση νομιμοποίηση τής ύπαρξης της, κάτω από τόν μανδύα τής Φιλανθρωπίας, σκέφτηκε τή δημιουργία ” Τεκτονικού ‘Ιδρύματος ” . Αυτό τό Ίδρυμα υποτίθεται ότι θά είχε καθαρά Φιλανθρωπικό χαρακτήρα, γι’ αυτό καί η αίτηση υποβλήθηκε στόν ‘Υπουργό Κοινωνικής Πρόνοιας, όπου καί συνέχισε νά ’υπάγεται μετά τήν ’αναγνώρισή του. !!!

Εἶναι ψέμα καί συνειδητή διαστρέβλωση τῆς ἀλήθειας, τό ὅτι δῆθεν ἡ ἔγκριση τοῦ Τεκτονικοῦ Ἱδρύματος σημαίνει ἀναγνώριση καί τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἐλευθεροτεκτονισμοῦ (Μασωνίας), δηλ. ἐκτός τῆς περιουσίας ότι ἀναγνωρίζεται δῆθεν καί ἡ Μασωνική θρησκεία. Τό μόνο πού ‘αναγνωρίζεται είναι ή ίδρυση ένός ‘απλού ‘ιδρύματος (καί όχι σωματείου), πού δημιουργήθηκε ‘από ένα ελάχιστο κομμάτι τής ‘Ελληνικής Μασωνίας, τήν 11μελή καί μέ έδρα τήν ‘Αθήνα »Μεγάλη ‘Ανατολή», πού φυσικά δέν τήν ‘εκπροσωπεί συνολικά.

Τό ΤεκτονικόἽδρυμα λοιπόν νομιμοποιεῖ μονάχα τήν περιουσία τῆς Μασωνίας καί ὄχι τά μασωνικά Σωματεῖα (Μεγάλη Στοά, Μεγάλη Ἀνατολή, Μασωνικές Στοές, ΤόὝπατο Συμβούλιο τοῦ 33ου), πού ὡς σωματεῖα μονάχα μέ τήν σχετική διαδικασία ἐνώπιον τοῦ Πρωτοδικείου μποροῦν νά ἀποκτήσουν νομική ὑπόσταση. Ὁ Ἑλληνικός Συμβολικός Έλευθεροτεκτονισμός δηλ. ἡ Μασωνική Θρησκευτική Τελετουργία τῶν 7 Τελετῶν καί τῶν 33 Μυήσεων δέν ὑπάγονται στίς ἁρμοδιότητες τοῦ Ἱδρύματος, γι αὐτό καί δέν γίνεται στόν Ὀργανισμό του καμιά μνεία γι αυτά.

Τό θέμα εἶναι πολύ ἁπλό: Ἄλλο εἶναι τό«Ἵδρυμα» καί ἄλλο εἶναι τό «Σωματεῖο». Τό Ἵδρυμα (ΑΚ 108) εἶναι «περιουσία πρός ἐξυπηρέτησιν ὡρισμένου σκοποῦ. Τό Σωματεῖο (ΑΚ 78) εἶναι «Ἕνωσις προσώπων ἐπιδιώκουσα σκοπόν μή κερδοσκοπικόν. Τό ἵδρυμα δέν ἔχει μέλη ἔχει Δ. Συμβούλιο διοριζόμενο. Τό Σωματεῖο ἔχει μέλη καί Δ.Σ. ἐκλεγόμενο ἀπό τά μέλη του. Τό Δ.Σ. τοῦ Ἱδρύματος διορίζεται μέ τό ἱδρυτικό του Π. Διάταγμα. Τό Ἵδρυμα οὔτε μέλη ἐγγράφει οὔτε Γενικές Συνελεύσεις ἔχει, ὅπως τό Σωματεῖο.

Ἡ Μασωνία λοιπόν δέν εἶναι φιλανθρωπική, ἀλλά θρησκευτική συνωμοτική οργάνωση πού σκοπό της ἔχει νά γεμίσῃ τήν Χώρα μέ Μέγαρα -Στοές- Ναούς τῆς θρησκείας της, για τήν λατρεία τού θεού της Μ.Α.Τ.Σ. ( Μέγας ’Αρχιτέκτων τού Σύμπαντος).

Οἱ ἱδρυτές τοῦ Τεκτονικοῦ Ἱδρύματος : Μιλτ. Πουρῆς, Σπ.Βελλῆς, Σπ. Νάγος, Ἀθ. Ἰωάννου, Χρ. Λαδᾶς, Ἀντ. Ἀνδριανόπουλος, Ν. Νῶε, Π. Χατζηπάνος, Δημ.Παπούλιας καί Γεώργ. Δ. Ράλλης, μέ τήν ὑπ’ ἀριθμ. 1311/27.08.1927 αἴτηση τους πρός τόν Ὑπουργόν τῆς Προνοίας καί Ἀντιλήψεως Μιχ. Κύρκον, ζήτησαν τήν ἔγκριση τοῦ Ὀργανισμοῦ τοῦ ἐν Ἀθήναις ” Τεκτονικοῦ Ἱδρύματος ” . ( ‘Ο ἐκ τῶν ἱδρυτῶν μασώνος Π. Χατζηπάνος 33ου βαθμού, ‘αποκαλούσε τόν ‘Υπουργό μασώνον ἀδ.·. -’αδελφόν).

Ό Μιχ. Κύρκος» ἐνέκρινε τήν αἴτηση, καί ὁ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας Παῦλος Κουντουριώτης τήν ὑπέγραψε μέ τό Προεδρικό Διάταγμα (Π.Δ) τής 2 Δεκεμβρίου 1927, περί ‘Εγκρίσεως τού ‘Οργανισμού τού έν ‘Αθήναις Τεκτονικού Ιδρύματος, όπως δημοσιεύθηκε έσφαλμένα στό ΦΕΚ 297/Παράρτημα/10.12.1927 καί διορθώθηκε μέ τό ΦΕΚ 2/Παράρτημα/04.01.1928.

Βάσει τού Προεδρικόυ διατάγματος ‘εγκρίνεται η ίδρυση ” Τεκτονικού ‘Ιδρύματος ”, μέ σκοπό : τήν ἀνέγερση καί διατήρηση Τεκτονικοῦ Μεγάρου ἐν Ἀθήναις πρός εὐόδωσιν ἔργων εὐποιΐας ἰδία δέ περιθάλψεως ἐνδεῶν καί μορφώσεως ἀπόρων παίδων.

Τό Τεκτονικό Μέγαρο, ἀνύπαρκτο κατά τήν ἔγκριση τοῦ Ἱδρύματος δέν χτίσθηκε ποτέ σάν κτίριο περιθάλψεως ἐνδεῶν, κέντρο φιλανθρωπίας κ.λ.π. Χτίστηκε ἐξ ἀρχῆς κτίριο θρησκευτικό μέ σκοπό του νά ὑπηρετῇ τήν λειτουργία τῆς μασωνικῆς θρησκείας καί ὄχι νά περιθάλπει ἐνδεεῖς . Νά εἶναι δηλ. Μασωνικός Ναός καί ὄχι φιλανθρωπική στέγη, ὅπως ὁρίζει τό ἱδρυτικό Διάταγμα.

Αὐτό ἀποκαλύπτει ὁ ἐκ τῶν ἱδρυτῶν τοῦ Τέκτονικού Ἱδρύματος Π. Χατζηπάνος μασώνος 33ου βαθμοῦ στό βιβλίο του «Ἑλληνικός Ἐλευθεροτεκτονισμός 1740-1950» σελ 173-174, ὅπου διαβάζουμε «Ἐπιτροπή μηχανικῶν καί ἀρχιτεκτόνων προεδρευομένη ἀπό τόν ἀδ.·. Γ Γεωργαλᾶν ἐνετάλη νά παρασκευάσῃ τό καταλληλότερον σχέδιον Ναοῦ Μεγάλου ἐπί τοῦ ἐλεύθερου χώρου ὡς καί σχεδιάγραμμα τῆς ἐσωτερικῆς διαρρυθμίσεως καί διακοσμήσεως καί ἅμα τῇ παραλαβῇ τοῦ ἀκινή του νά ἀρχίσουν αἱ δέουσαι τεχνικαί ύπηρεσίαι.. τοῦ Τεκτονικοῦ Ἱδρύματος ἀναλαβόντος πλέον τήν ὅλην διαχείρισιν καί ἐκπροσώπησιν τοῦ Συμβολικοῦ Τεκτονισμοῦ!

Τό Προεδρικό Διάταγμα ‘υπογράφηκε στίς 02.10.1927 καί δημοσιεύθηκε ‘εσφαλμένα στό ΦΕΚ 297/Παράρτημα/10.12.1927. Τό βασικό λάθος είναι ότι έλειπε παντελώς ‘από τήν δημοσίευση τό ‘αποτελούμενο ‘από 6 άρθρα Καταστατικό τού »Τεκτονικού ‘Ιδρύματος». Έπίσης ‘ενας άπό τούς ‘ιδρυτές του ό Σπύρος Νάγος, ‘αναφέρεται σάν Νόγος.

Κατεβάστε το εδώ

Προεδρικό Διάταγμα (Π.Δ) τής 02 Δεκεμβρίου 1927 – ΦΕΚ 297/Παράρτημα/10.12.1927

Δείτε το ‘εδώ

‘Εξαιτίας τών λαθών πού ‘αναφέραμε παραπάνω ‘αναδημοσιεύθηκε διορθωμένο στό ΦΕΚ 2/Παράρτημα/04.01.1928.

Κατεβάστε το ‘εδώ

Προεδρικό Διάταγμα (Π.Δ) τής 2 Δεκεμβρίου 1927 – ΦΕΚ 2/Παράρτημα/04.01.1928

Δείτε το ‘εδώ

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΑΣ ΑΝΑΡΩΤΗΘΟΥΜΕ ΠΟΙΟΙ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΚΑΤΑΘΕΣΑΝ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΤΕΚΤΟΝΙΚΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΟΙΟΙ ΤΗΝ ΕΝΕΚΡΙΝΑΝ ΜΕ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΦΕΚ

ΨΑΞΤΕ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΟΛΩΝ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ ΟΤΙ ΟΙ ΑΠΟΚΑΛΛΟΥΜΕΝΟΙ ΕΘΝΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΚΗ ΣΤΙΓΜΗ ΗΤΑΝ Ο ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΠΑΡΕΔΩΣΑΝ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΣΕ ΑΛΛΟΕΘΝΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΔΗΓΗΣΑΝ ΣΤΗΝ ΣΚΛΑΒΙΑ ΤΗΣ ΣΤΟΥΣ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ ΔΟΣΙΛΟΓΟΥΣ ΙΔΡΥΟΝΤΑΣ ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗΣ ΙΔΡΥΜΑΤΑ

ΚΑΙ ΔΕΙΤΕ ΠΟΙΟΣ ΤΟ ΥΠΟΓΡΑΨΕ ΤΟ Π.Δ

Ο ΜΙΧΑΗΛ ΚΥΡΚΟΣ ΩΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΡΟΝΟΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΛΗΨΕΩΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ Ο ΤΟΤΕ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΠΑΥΛΟΣ ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗΣ

ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ ΛΟΙΠΟΝ Ο ΜΙΧΑΗΛ ΚΥΡΚΟΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟ ΚΟΜΜΑ ΥΠΗΡΕΤΟΥΣΕ ΤΟ 1927-1928;

Ο Μιχαήλ Κύρκος (1893–1967) ήταν δημοσιογράφος και πολιτικός. Γεννήθηκε στο Σαμάκοβο της Ανατολικής Θράκης[1]. Πρωταγωνίστησε στην ίδρυση της ΕΔΑ, το 1951, από την οποία όμως αποχώρησε λίγους μήνες αργότερα (συνεργάστηκε εκ νέου με την ΕΔΑ από το 1958 μέχρι την επιβολή της δικτατορίας).

Έκλέχτηκε βουλευτής με το Κόμμα Φιλελευθέρων (1923, 1926 Κόμμα Ενώσεως Φιλελευθέρων), το Προοδευτικό Κόμμα του Γεωργίου Καφαντάρη (1933), το Λαϊκό Κόμμα (1935) και την ΕΔΑ (1951, (1958), (1963). Ανέλαβε Υπουργός Υγιεινής, Προνοίας και Αντιλήψεως (1926–1928) στις κυβερνήσεις Αλέξανδρου Ζαΐμη και Γενικός Διοικητής Κρήτης.

Εξέδωσε πολλές εβδομαδιαίες εφημερίδες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Εκτοπίστηκε κατά το διάστημα 1938–1940 και φυλακίστηκε για ένα διάστημα μεταξύ 1949 και 1950. Παρόλο που διαφωνούσε πλήρως με τη 5η Ολομέλεια του ΚΚΕ, στην οποία διακηρύχθηκε το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού των Μακεδόνων, δεν την καταδίκασε.

Υπήρξε ηγετικό στέλεχος του ΕΑΜ και ανέλαβε διευθυντής σύνταξης της εφημερίδας “Ελεύθερη Ελλάδα“, του επίσημου οργάνου του ΕΑΜ.

Ο Κύρκος και ο Λ. Καραμαούνας ήταν οι δύο βουλευτές που καταψήφισαν την πρόταση μομφής στις 22 Αυγούστου 1952 κατά του ασθενούντος πρωθυπουργού Ν. Πλαστήρα, παρόλο που είχαν εκλεγεί με την ΕΔΑ (βέβαια είχαν αποχωρήσει απ’ αυτήν), αποτρέποντας έτσι την πτώση της κυβέρνησης και προκαλώντας την οργή του τότε Αμερικανού πρέσβη στην Αθήνα Τζων Πιούριφοϋ.

Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του τελευταίου: “Διά τους Αμερικανούς οι δύο αυτοί βουλευταί εξακολουθούν να είναι κομμουνισταί. Η λεοπάρδαλις όσο κι αν παρέλθει ο χρόνος, ουδέποτε αποβάλλει τα στίγματά της“, μια δήλωση που ευθυγραμμιζόταν πλήρως με το επιχείρημα της αντιπολίτευσης περί “εθνικόφρονος” πλειοψηφίας.

Επίσης, ο Κύρκος ψήφισε κατά της ένταξης της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ, όπως άλλωστε και οι υπόλοιποι βουλευτές της ΕΔΑ.

Είχε τρεις γιους, το δικηγόρο Τάκη, το δημοσιογράφο και επί χρόνια διευθυντή σύνταξης του πολιτικού περιοδικού Πολιτικά Θέματα, τον Κώστα και τον ιστορικό ηγέτη της Αριστεράς Λεωνίδα Κύρκο.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B9%CF%87%CE%B1%CE%AE%CE%BB_%CE%9A%CF%8D%CF%81%CE%BA%CE%BF%CF%82

ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ ΛΟΙΠΟΝ Ο ΠΑΥΛΟΣ ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗΣ ΩΣ Π.Δ ;

Ο Παύλος Κουντουριώτης (9 Απριλίου 1855 − 22 Αυγούστου 1935[2]) ήταν Ναύαρχος του Βασιλικού Ναυτικού, Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού και Αρχηγός του Β΄ Στόλου κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους. Συμμετείχε στην Κυβέρνηση της Θεσσαλονίκης ως μέλος της τριανδρίας και διετέλεσε δύο φορές Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Γεννήθηκε στην Ύδρα και ήταν γιος του Θεοδώρου Κουντουριώτη, προξένου και Βουλευτή και της Λουκίας Νεγρεπόντη. Από την πλευρά του πατέρα του καταγόταν από την ναυτική οικογένεια Κουντουριώτη και ήταν εγγονός του Γεωργίου Κουντουριώτη, πλοιοκτήτη και πρωθυπουργού της Ελλάδας, καθώς και αδελφός του τραπεζίτη και πολιτικού Ιωάννη Κουντουριώτη, ενώ η μητέρα του Λουκία, από την χιώτικη οικογένεια Νεγρεπόντη, ήταν εγγονή του πρίγκιπα Κωνσταντίνου Χαντζερή, ηγεμόνα της Βλαχίας. Ακολουθώντας τη ναυτική παράδοση της οικογένειας, κατατάχθηκε το 1875 στο Βασιλικό Ναυτικό

Πολιτική

Με τη λήξη των Βαλκανικών Πολέμων προάχθηκε σε Αντιναύαρχο δια εξαιρετικάς εν πολέμω υπηρεσίας. Ήταν ο πρώτος Έλληνας, μετά τον Κωνσταντίνο Κανάρη, που ελάμβανε αυτό τον βαθμό. Στη συνέχεια ανέλαβε το Υπουργείο Ναυτικών στις κυβερνήσεις Αλεξάνδρου Ζαΐμη και Στεφάνου Σκουλούδη. Διαφωνώντας με την πολιτική της ουδετερότητας της Ελλάδας στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο συμμετείχε στην Κυβέρνηση της Θεσσαλονίκης ως μέλος της Τριανδρίας (Δαγκλής-Βενιζέλος-Κουντουριώτης). Το 1917 ανέλαβε για ακόμη μια φορά το χαρτοφυλάκιο του υπουργείου Ναυτικών και την ίδια χρονιά αποστρατεύθηκε με τον βαθμό του Ναυάρχου, τιμής ένεκεν.

Μετά τον θάνατο του Βασιλιά Αλέξανδρου, ανέλαβε καθήκοντα αντιβασιλέως μέχρι τον Νοέμβριο του 1920 και ξανά μετά την αναχώρηση του Γεωργίου Β΄ από τη χώρα τον Δεκέμβριο του 1923, έως την ανακήρυξη της Δημοκρατίας τον Μάρτιο του 1924. Ως πρόσωπο μεγάλου κύρους και ευρείας αποδοχής εκλέχθηκε προσωρινά πρώτος Πρόεδρος της Δημοκρατίας, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1926, όταν και παραιτήθηκε διαμαρτυρόμενος για τη Δικτατορία του στρατηγού Θεόδωρου Παγκάλου. Στις 10:30 π.μ. της 31 Οκτωβρίου του 1927 έγινε δολοφονική απόπειρα εναντίον του ενώ μόλις είχε επιβιβαστεί σε αυτοκίνητο μαζί με τον υπασπιστή του, ακριβώς έξω από το Δημαρχιακό Μέγαρο Αθηνών[6]. Ο δράστης, ονόματι Ζ. Γκούσιος[7] τον πυροβόλησε με περίστροφο από κοντινή απόσταση, η σφαίρα εξοστρακίστηκε μετά την πρόσκρουσή της με το τζάμι της πόρτας του αυτοκινήτου και ο Π. Κουντουριώτης τραυματίσθηκε ελαφρά στην κροταφική χώρα από τα θραύσματα. Στις 4 Ιουνίου 1929 επανεκλέχθηκε στο αξίωμα του προέδρου από τη Βουλή και τη Γερουσία, αλλά παραιτήθηκε οριστικά αυτή τη φορά, τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου, για λόγους υγείας.