Οι νόμοι με τους οποίους ανταμείφτηκαν οι Έλληνες εφοπλιστές για τη στήριξη που προσέφεραν στη χούντα είναι: Πρώτο, ο Αναπτυξιακός Νόμος (ΑΝ) 378/1968 (ΦΕΚ 82,17/4/1968), βάσει του οποίου επεκτάθηκαν στη ναυτιλία τα προνόμια που απολάμβαναν οι ξένοι επενδυτές από τους νόμους 89/1967 και 2687/1953. Βάσει αυτού του νόμου «Πλοία υπό ξένη σημαίαν πάσης κατηγορίας, πρακτορευόμενα ή διαχειριζόμενα καθ’ οποιονδήποτε τρόπον… απαλλάσσονται του φόρου εισοδήματος, ως και παντός εν γένει τέλους, φόρου, δασμού, εισφοράς ή κρατήσεως». Δεύτερο, ο ΑΝ 465 (ΦΕΚ 148, 9/7/1968) μαζί με τις τροποποιήσεις του 1970 (ΝΔ 509 και ΒΔ 800) βάσει των οποίων ενσωματώθηκε στην ελληνική φορολογία το σύστημα της Λιβερίας το οποίο αποσυνδέει από τη φορολογία τον κύκλο εργασιών και την εξαρτά από το καθαρό τονάζ και την ηλικία των πλοίων. Με άρθρο του ίδιου νόμου (4.2) «η εκπρόθεσμη υποβολή ή η παράλειψη υποβολής δηλώσεως δεν συνιστά το εν άρθρω 1 του ΑΝ 185/67 αδίκημα».
Παρότι λοιπόν η χούντα επιδιδόταν σε συνεχή ρεσιτάλ πλειοδοσίας προς τους εφοπλιστές, τα αποτελέσματα, με κριτήριο την ελληνική σημαία, ήταν μηδαμινά! Ενώ το 1966 η χωρητικότητα των ελληνικών πλοίων αντιπροσώπευε το 11,52% της παγκόσμιας, το 1973 είχε φτάσει μόλις το… 14,7%. Την ίδια περίοδο ωστόσο, συγκεκριμένα από το 1968 ως το 1974, όταν το ελληνικό κράτος δήλωσε δημόσια ότι δεν… καταδέχεται να εισπράττει φόρους από τους εφοπλιστές, τα κέρδη του στόλου της ελληνικής ιδιοκτησίας αυξήθηκαν περισσότερο από έξι φορές.
Η εξαίρεση των Ελλήνων εφοπλιστών από τη φορολογία έγινε αντικείμενο σχολιασμού και στον Τύπο της εποχής, που μόνο από αντιχουντικά αισθήματα δεν εμφορούταν. Έγραφε χαρακτηριστικά ο συνεργάτης του περιοδικού «Οικονομικός Ταχυδρόμος» Κ. Κόλμερ, σε άρθρο με τίτλο «Η δυσμενής πλευρά της ευνοϊκής πολιτικής υπέρ των εφοπλιστών», την 1η Φεβρουαρίου 1973, όταν δηλαδή η γενναιοδωρία της χούντας είχε αρχίσει να φαίνεται πλέον στα δημόσια ταμεία: «Οι πλουσιότατοι Έλληνες εφοπλιστές συνεισφέρουν στα δημόσια οικονομικά όσον το ειδικό τέλος 3% οικοδομών Θεσσαλονίκης ή το 1/3 του φόρου εισοδήματος των φιλανθρωπικών ιδρυμάτων». Στο ίδιο άρθρο μάλιστα φέρνει στην επιφάνεια κι ορισμένες ακόμη πλευρές των προνομίων που είχαν εξασφαλίσει οι εφοπλιστές από τη χούντα: «Η συνολική χρηματοδότηση τη ναυτιλίας φθάνει τα 6,8 δισ. δρχ. και μάλιστα στην περίπτωση των ναυπηγήσεων δεν παρέχεται στα ναυπηγεία, όπως είναι η ορθόδοξη αντίληψη, αλλά στον εφοπλιστή που ναυπηγεί. Ο ρυθμός αυξήσεως της χρηματοδοτήσεως αυτής, η οποία βεβαίως καλύπτει το 4% της συνολικής χρηματοδοτήσεως της ιδιωτικής οικονομίας, παρουσιάζει ένα εντυπωσιακό ποσοστό γύρω στα 42% κατά την τετραετία 1969-1972, δίχως να λάβουμε υπόψη τη χρηματοδότηση των ναυπηγείων για αγορές πρώτων υλών και πάγιες επενδύσεις».ΠΗΓΗ
Η ίδρυση του ναυπηγείου Ελευσίνας από τον όμιλο Ανδρεάδη το 1969 με επένδυση δάνεια της χούντας, δανεικά και αγύριστα, χρησιμοποιήθηκε για εξαγωγή συναλλάγματος στο εξωτερικό. Το 1972 η Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών ανακήρυξε τον Παπαδόπουλο επίτιμο πρόεδρο.
Κι ο Παπαδόπουλος τους διαβεβαίωσε:
«Ειπέτε μας, τι άλλο θέλετε να σας δώσει η Πατρίς;…Σας προσφέρομεν όσα ζητήσατε…!»
Έχοντας τις ρίζες του στη χούντα, μόνο εντύπωση επομένως δεν προκαλεί ο βαθύς πολιτικός συντηρητισμός του εφοπλιστικού κεφαλαίου ακόμη και σήμερα…
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Η ΑΓΝΩΣΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΥΡΚΑΛ(ΜΕΡΟΣ 9o) : ΤΑ ΔΑΝΕΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΘΗΚΕΣ
Η ΑΓΝΩΣΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΥΡΚΑΛ (ΜΕΡΟΣ 10o) : Η ΥΠΕΡΦΟΡΟΛΟΓΗΣΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ
Η ΑΓΝΩΣΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΥΡΚΑΛ(ΜΕΡΟΣ 13o) : ΚΕΦΑΛΑΙΟΠΟΙΗΣΗ ΧΡΕΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟΠΟΙΗΣΗ ΕΥΘΥΝΩΝ
Έλα να διοικήσεις Ε.ΣΥ.! Όλοι οι άλλοι απέτυχαν!: Αναγγελία της ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ – ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΦΟΡΕΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ – Ε.ΣΥ. – ΕΙΣΑΓΓ. ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ ΑΡ. ΠΡΩΤ. 6199/ 04-09-2015
ΙΔΡΥΤΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΦΟΡΕΑ «ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ»
https://delagrammatika-yp-boulevtis.blogspot.com/