Τι είναι το γραφένιο και γιατί είναι τόσο καταπληκτικό; Ένα από τα χαρακτηριστικά που το καθιστά τόσο σπουδαίο είναι ότι είναι το λεπτότερο και ισχυρότερο γνωστό υλικό στον πλανήτη και δεν είναι μια μοναδική ή σπάνια ουσία.
Στην πραγματικότητα, έχει την ίδια δομή άνθρακα με τον γραφίτη που χρησιμοποιείτε καθημερινά όταν σχεδιάζετε ή γράφετε με το μολύβι σας!
Το «υλικό θαύμα» όπως το αποκαλούν, φιλτράρει τα άλατα που περιέχει το νερό της θάλασσας, καθιστώντας το έτσι πόσιμο.
Πρόκειται για μία μορφή άνθρακα, ένα επίπεδο φύλλο με πάχος ίσο με ένα άτομο. Είναι σχεδόν διάφανο και αποτελεί πολύ καλό αγωγό ηλεκτρισμού και τον καλύτερο από όλα τα υπόλοιπα υλικά, αγωγό θερμότητας. Επιπλέον παρά το απειροελάχιστο πάχος του, είναι τόσο πυκνό, που ούτε το ήλιο, το μικρότερο άτομο αερίου, μπορεί να το διαπεράσει.
Ένα απλό σελοτέιπ βοήθησε στην ανακάλυψη του 21ου αιώνα
Το γραφένιο προήλθε από τον γραφίτη, ο οποίος χρησιμοποιείται στα μολύβια. Με τη χρήση ενός απλού σιλοτέιπ, δύο Ρώσοι επιστήμονες απέσπασαν ένα λεπτό φύλλο άνθρακα, με πάχος όσο ένα άτομο.
Το γραφένιο έχει απίστευτες εφαρμογές – Η βασικότερη είναι ότι κάνει αφαλάτωση χωρίς έξοδα
Το επίτευγμα ανοίγει το δρόμο σε μια νέα εποχή και μπορεί δυνητικά να αλλάξει τη ζωή σε περισσότερους από ένα δισεκατομμύριο ανθρώπους στον πλανήτη, οι οποίοι δεν έχουν ελεύθερη πρόσβαση σε καθαρό πόσιμο νερό. Το γραφένιο μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε πειράματα που μέχρι τώρα θεωρούνταν αδύνατα στην κβαντική φυσική αλλά και στην κατασκευή καινοτόμων συσκευών ενώ η ανάμειξή του με πλαστικά, μπορεί να οδηγήσει σε νέα υλικά πιο ελαφριά, ελαστικά και ανθεκτικά από τα υπάρχοντα τα οποία θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν στην κατασκευή αεροπλάνων, δορυφόρων κι αυτοκινήτων.
Σημειώνεται πως οι υπάρχουσες τεχνολογίες αφαλάτωσης έχουν πολύ υψηλό κόστος, είναι ενεργοβόρες και επιβαρύνουν σημαντικά το περιβάλλον.
Τι είναι το πρόβλημα της διόγκωσης και πως το έλυσαν…
Μέχρι σήμερα οι μεμβράνες που είχαν κατασκευαστεί από γραφένιο ή οξείδιο του γραφενίου, είχαν δείξει πως μπορούν να συγκρατήσουν μικρά νανοσωματίδια, οργανικά μόρια και ορισμένα άλατα. Ωστόσο είχαν και ένα βασικό ελάττωμα και δεν μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για το φιλτράρισμα των κοινών αλάτων του θαλασσινού νερού. Αυτό το πρόβλημα ήταν πως διογκώνονταν όταν βυθίζονταν στο νερό, με συνέπεια οι πόροι τους να μεγαλώνουν και να αφήνουν να περνούν τα άλατα. Δημοσίευση στο περιοδικό νανοτεχνολογίας «Nature Nanotechnology», αναφέρει ότι η επιστημονική ομάδα, στην οποία συμμετείχε και ο νομπελίστας και «πατέρας» του γραφένιου Αντρέ Γκάιμ, κατάφεραν να εξαλείψουν αυτό το μειονέκτημα και δημιούργησαν μια μεμβράνη γραφένιου που είναι αποτελεσματική και για το θαλασσινό νερό.