Οι πονηριές και τα δηλητήρια των Ιουδαίων (Μακκαβαίων) και φαρισαίων !!!
24 Σεπτεμβρίου 2008 http://alfeiospotamos.blogspot.gr/2008/09/blog-post_987.html
Θησαυρός αποδεικνύεται τελικά ο… Παπαρρηγόπουλος, που όσο και να προσπάθησε να αποκρύψει τις αλήθειες, του έχουν ξεφύγει ως “ψήγματα χρυσού” . Στην “ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ” , βιβλίον όγδοον, σελ. 99.
Πάμε λοιπόν:
Πάμε λοιπόν:
[ Ο αναγνώστης ενθυμείται (σ.VII/235 και επ.) την πάλην ήν διεξήγαγον οι Σελευκίδαι επί τω σκοπώ του εξελληνισμού της Παλαιστίνης.
Η χώρα αύτη ανέκτησε μεν επί τέλους την ανεξαρτησίαν δια την προϊούσαν ασθένειαν των κατά την Συρίαν Ελλήνων βασιλέων, αλλ’ όμως, καθά προεξεθέσαμεν, οι ηγεμόνες της Ιουδαίας, δια να πολεμήσωσι τον ελληνισμόν, ηναγκάσθησαν να δανεισθώσιν αυτού τούτου του ελληνισμού τα όπλα, ώστε κατά μικρόν άπας ο δημόσιος και ιδιωτικός αυτών βίος επί το ελληνικώτερον είχεν αναπλασθή.
Ναι μεν ενόσω η κατά την Συρίαν ελληνική βασιλεία έσωζεν ίχνη τινά της αρχαίας δυνάμεως, οι Ρωμαίοι υπεστήριζον τους Μακκαβαίους και το των Ιουδαίων “έθνος” ‘ ούτως επολιτεύθησαν από του 160 έτους προ Χριστού μέχρι των μέσων της επομένης εκατονταετηρίδος. Άμα όμως ο Πομπήιος, διαλύσας την τελευταίαν σκιάν της των Σελευκιδών αρχής, ήλθεν εις Παλαιστίνην όπου ήριζον μεν οι δύο αδελφοί Μακκαβαίοι, Αριστόβουλος β’ και Υρκανός β’ αλλά υφίστατο έτι αρκετή ισχυρά στρατιωτική δύναμις ήν είχε συγκροτήσει ο πατήρ αυτών Αλέξανδρος Ιανναίος, ο Πομπήιος εστοχάσθη πρέπον να περιορίση το ιουδαϊκόν εκείνο “κράτος” . Και ίνα επιτύχη τούτο, εννόησεν ότι δεν έχει ειμή να αντιτάξη εις τον ιουδαϊσμόν το ελληνικόν στοιχείον.
Όθεν μετά την περί τα τέλη του 63 π.χ. έτους άλωσιν της Ιερουσαλήμ, το “έθνος” των Ιουδαίων περιστέλλεται εις τα “αρχαία” αυτού σύνορα’ και ο μεν Υρκανός προχειρίζεται “αρχιερεύς” , ο δε Αντίπατρος, “επίτροπος” , αλλ’ υποτελής φόρου εις τους Ρωμαίους, αι δε πόλεις της τε μεσογείου και της παραλίας περιλαμβάνονται εις την νέαν ρωμαϊκήν επαρχίαν της Συρίας.
Ίνα κατανοήσωμεν οπόσον καιρία πληγή κατηνέχθη δια των διατάξεων τούτων κατά του ιουδαϊσμού, δέον να επιφέρωμεν τινας εξηγήσεις. Εν πρώτοις όχι μόνον αφηρέθησαν από του “ιουδαϊκού κράτους” όλαι αι ελληνίδες πόλεις, όσας είχε καθυποτάξει επί της προσφάτου αυτού ακμής, αλλά και της ούτω κολοβωθείσης Ιουδαίας ο πολιτικός διοικητής, ήτοι ο “επίτροπος” Αντίπατρος, δεν ήτο ανέκαθεν Ιουδαίος’ ήτο αλλόφυλος, Ιδουμαίος το γένος, ό εστι κατ’ επιφάνειαν εξιουδαϊσθείς ξένος και ιδίως υιός ιεροδούλου τινός του εν Ασκάλωνι ναού του Απόλλωνος.
Εν άλλαις λέξεσιν, ο πολιτικός της χώρας διοικητής εξεπροσώπει πολύ μάλλον το ελληνικόν συμφέρον ή το ιουδαϊκόν, κατ’ αντίθεσιν του αρχιερέως και εθνάρχου Υρκανού, όστις, καθό απόγονος των Μακκαβαίων, ηδύνατο να λογισθή προστάτης του επιχωρίου θρησκεύματος και βίου, αν και αυτοί ούτοι οι Μακκαβαίοι είχον προ καιρού αναγκασθή να προσοικειωθώσι τον ελληνισμόν.
Ο δε ιουδαϊσμός εταπεινώθη προς τοις άλλοις και δια τούτον τον λόγον, ότι ο Υρκανός ήτο άνθρωπος αδρανής, διό άπασα η πραγματική εξουσία περιήλθεν εις τον δραστήριον και νοήμονα επίτροπον Αντίπατρον, όστις κατώρθωσε να επιτύχη την φιλίαν και την προστασίαν τού τε Καίσαρος, μετά την πτώσιν του Πομπηίου, τού τε Αντωνίου μετά την πτώσιν του Καίσαρος.
Είναι αληθές ότι ο Αντίπατρος εφαρμακεύθη επί τέλους υπό της φαρισαϊκής μερίδος, ήτις ευλόγως εμίσει τον άνδρα δια το ελληνικόν αυτού πολίτευμα και την οξύτητα του χαρακτήρος’ πλην δε τούτου και ο Υρκανός κατεβλήθη μετ’ ολίγον υπό του ιδίου ανεψιού, του υιού του Αριστοβούλου Αντιγόνου, λαβόντος επί τούτω την των Πάρθων συνδρομήν… ]
………………………………………………………………..
ΠΗΓΗ:https://alfeiospotamos.gr/%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%81%ce%b9%ce%b1-%ce%bf-%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%af%cf%80%ce%b1%cf%84%cf%81%ce%bf%cf%82-%ce%b5%cf%86%ce%b1%cf%81%ce%bc%ce%b1%ce%ba%ce%b5%cf%8d%ce%b8%ce%b7-%cf%85%cf%80/