Παίρνω θέση...

Και δεν εννοώ βέβαια την θέση μου στον καναπέ, ούτε στο θέατρο, ούτε στο γήπεδο. Παίρνω θέση και στέκομαι απέναντι στα γεγονότα που διαδραματίζονται στην ζωή μου. Και αυτά είναι αλληλοδιαδεχόμενα, οπότε ξεκινώ από τα παλαιότερα, συνεχίζω στα σημερινά και προσπαθώ δια της λογικής να φθάσω στα μελλούμενα.

Ο πολίτης είναι ο δημιουργός και ο ρυθμιστής. Ο ενεργός πολίτης, η κινητήριος δύναμη, η ψυχή της ζωής. Πολίτης, πολιτισμός, πολιτική. Άμεση σύνδεση, αδιάρρηκτος δεσμός,
εγγύηση δικαίου και αλήθειας. Άραγε σε ποιο επίπεδο βρισκόμαστε ώστε να μπορούμε ευθαρσώς να επικαλεστούμε αυτήν την ιδιότητα και να εξασφαλίσουμε την ζωντανή συνέχεια;;Ποιες δικλείδες ασφαλείας μπορούμε να θέσουμε και να υπηρετήσουμε με αφοσίωση;;

Ο, τι συμβαίνει τώρα, στο παρόν, είναι άμεσα συνδεδεμένο με προηγούμενες επιλογές μας. Το βάθος χρόνου αυτών των επιλογών έχει μεγάλη σημασία. Και οι παλαιότερες, όπως και οι πιο πρόσφατες, έχουν προδιαγράψει την σημερινή κατάσταση. Και οι συνέπειες των επιλογών πίπτουν πάνω μας. Ουδείς εξαιρείται, ουδείς δικαιούται να αποσείσει το βάρος τους. Όλοι μας καθότι ψηφοφόροι ή απέχοντες των πολιτικών τεκταινόμενων και λοιπών που εκπορεύονται από την πολιτική, έχουμε το ίδιο μερίδιο ευθύνης. Και επ’ αυτού, ο κύριος αυτός που δυστυχώς έχασε το σπίτι του στην πυρκαγιά, πράγμα τραγικό, με το να λέει στην TV ότι μετάνιωσε που ψήφισε Μητσοτάκη, ουδεμίαν διαφορά κάνει.

Στέκομαι στα γεγονότα. Εξετάζω, ψάχνω εις βάθος τις αιτίες. Αναλύω με σχολαστικότητα παράγοντες, παραμέτρους, προσπαθώ να φωτίσω σκοτεινά σημεία καθότι πολλά γίνονται εν κρυπτών. Μελετώ και αποκτώ γνώση ώστε να μην πέσω στην παγίδα των αφορμών που αποπροσανατολίζουν τους πολίτες. Και κατόπιν, μετά γνώσεως, λέω την γνώμη μου. Απόλυτη, σταθερή, ξεκάθαρη, τίμια, χωρίς υπεκφυγές και ιδιοτέλεια.

Είναι έτσι όμως η αντιμετώπιση από όλους μας;;Πόσοι μπορούμε να ακολουθήσουμε αυτόν τον δρόμο;;Πολλοί ή λίγοι;;

Προσωπικά θεωρώ πως μπορούμε πολλοί αν όχι όλοι. Όμως υπάρχουν ένας σωρός λόγοι ή δικαιολογίες που επικαλούμαστε και νομίζουμε πως καθαρίσαμε την θέση μας. Στρουθοκαμηλισμός, Φόβος. Ατολμία και κρύψιμο στην τρύπα σαν τον λαγό. Όμως ο θηρευτής περιμένει έξω και με υπομονή σε κατασπαράζει, αγαπητέ μου.

Τα σχέδια του, από βάθους χρόνου, υλοποιούνται σήμερα με την δική σου ανοχή. Υπαιτιότητα πλήρης, χωρίς ελαφρυντικά. Και η ετυμηγορία λέει ένοχος. Το δυστύχημα είναι πως ήσουν εν γνώσει όλων αυτών και όμως χαμένος και αφανής μέσα στην μάζα, πράγμα που σε βολεύει, βλέπεις τον θάνατον σου με ανεξήγητη απάθεια.

Τα όσα σήμερα συμβαίνουν, δεν θα τα αναλύσω, ούτε καν θα τα αναφέρω. Άδικος
κόπος. Όμως επειδή με ενδιαφέρει το αύριο, που μπορώ να το δω, να το καθορίσω και να θέσω τις βάσεις για την απόλυτη επιτυχία και εφαρμογή, με δάσκαλο το παρελθόν και μάθημα το σήμερα, είμαι υποχρεωμένος συνειδητά και υπεύθυνα να λάβω θέση. Πέραν της φιλολογίας και της αμπελοσοφίας του καφενείου, χιλιάδες αιτίες και λόγοι με ωθούν στην πραγματικότητα.

Παίρνω θέση λοιπόν και θέτω εαυτόν μαζί με τους Συν Έλληνες μου, στην υπηρεσία της Πατρίδας. Παίρνω θέση και εντάσσομαι στις τάξεις των αγνών πολιτών οπλιτών της Ελλήνων Συνέλευσις.

Χρήστος Κράγιας