Εδώ και πολύ καιρό οι τουρκικές προκλήσεις διατηρούνται σταθερά στην επικαιρότητα από τα ΜΜΕ με απειλητικές φράσεις, επιθετική ρητορική, παιδαριώδεις προειδοποιήσεις από τον Ερντογάν προς την Ελλάδα «να καθίσει φρόνιμα και δεν θα τη χτυπήσει με πυραύλους», επαναφορά του περιβόητου «casus belli» και τις συνηθισμένες παρενοχλήσεις από τουρκικές ακταιωρούς σε σκάφη του ελληνικού λιμενικού. Ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν σε άρθρο του σε τουρκική εφημερίδα αναφέρει επίσης ευθέως ότι «ο αιώνας της Τουρκίας είναι η νέα Κόκκινη Μηλιά» κάνοντας λόγο για μια «βαθιά ριζωμένη ιστορία με 2000 χρόνια παράδοσης κράτους και 1400 χρόνια πολιτισμού» αφήνοντας αιχμές προς πάσα κατεύθυνση για το διεθνή παράγοντα ενώ το Στέϊτ Ντιπάρτμεντ σε θέση ψύχραιμου ειρηνοποιού για άλλη μια φορά συνιστά στην Τουρκία να αποφύγει απειλές και προκλητική ρητορική και δηλώνει ότι σέβεται την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα όλων των χωρών. Ταυτόχρονα ανταποκριτές τηλεοπτικών καναλιών στην Τουρκία αναρωτιούνται αν όλη αυτή η έξαρση και οι λεονταρισμοί της Τουρκίας είναι πραγματικές απειλές ή αν πρόκειται για προεκλογικές εθνικιστικές μεγαλοστομίες εσωτερικής κατανάλωσης καθώς πλησιάζει η διεξαγωγή εκλογών στη γειτονική χώρα.
Είναι σε όλους μας γνωστό ότι τα σύνορα ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία έχουν συμφωνηθεί μέσω παγκόσμιων συνθηκών εδώ και αρκετά χρόνια και έχουν γίνει αποδεκτά και από τα δύο αυτά κράτη. Η Τουρκία εντούτοις δεν έχει πάψει στο διάστημα αυτό να ζητάει συνεχώς και επίμονα επαναπροσδιορισμό και διορθωτικές αλλαγές των συνθηκών βάσει των οποίων ορίστηκαν τα σύνορα έχοντας απέναντί της ελληνικές κυβερνήσεις που τα δέχονται παρά τις όποιες θεατρινίστικες αντιρρήσεις τους για εντυπωσιασμό, φθάνοντας μέχρι του σημείου να προχωρούν σε προσωπικές συμφωνίες δίνοντας εδάφη, πλούτο και ανθρώπινο δυναμικό σε ένα κράτος που δομήθηκε ως τέτοιο μόλις το 1923. Αυτή η χρονολογία έχει βαθιά χαραχθεί στις μνήμες των Ελλήνων μετά τη σφαγή της Σμύρνης και αποτελεί άλλο ένα οδυνηρό ορόσημο στην νεώτερη ελληνική μας ιστορία. Οι γεμάτες κομπορρημοσύνη δηλώσεις του Τούρκου Προέδρου περί «μιας βαθιά ριζωμένης ιστορίας με 2000 χρόνια παράδοσης κράτους και 1400 χρόνια πολιτισμού» μας προκαλούν μόνο οργή και αγανάκτηση διότι όχι μόνο δεν στηρίζονται πουθενά ιστορικά αφού προ Τουρκίας υπήρχε μόνον η Οθωμανική Αυτοκρατορία αλλά προσβάλλουν και έννοιες ιερές όπως «πολιτισμός». Ποιο λοιπόν πολιτισμικό αποτύπωμα, μνημείο η γραπτό κείμενο έχουν να επιδείξουν και θέλουν μέσω των λεγομένων του κυρίου Ερντογάν να παρουσιαστούν και ως «έθνος»; Η αρχαιολογική σκαπάνη συνεχώς αποκαλύπτει τα θαμμένα ελληνικά μνημεία σε όλη την περιοχή της σημερινής Τουρκίας, τη γη της Ιωνίας και όμως αυτά παρουσιάζονται στους επισκέπτες ως Τουρκικά! Αυτό είναι λίαν επιεικώς απαράδεκτο!
Παρ' όλα αυτά οι Κυβερνήσεις μας αντί να στηριχτούν στις παγκόσμιες συμφωνίες που ορίζουν τις σχέσεις μεταξύ των κρατών και να ζητήσουν θεσμικά τον περιορισμό των προκλήσεων και των κινήσεων της Τουρκίας απαιτώντας κυρώσεις, ως όφειλαν να κάνουν, απαντούν στις προκλήσεις με άλλες προκλήσεις ικανές να προκαλέσουν συγκρούσεις δημιουργώντας βάση για αιτία πολέμου με ανυπολόγιστες συνέπειες. Οι πολιτικοί, στηριζόμενοι στην άγνοια και το δικαιολογημένο φόβο του πολίτη, προσποιούνται ότι ασκούν εξωτερική πολιτική αλλά το μόνο που καταφέρνουν είναι να επιτείνουν το διάχυτο κλίμα ανασφάλειας των πολιτών και των δύο κρατών. Φρόντισαν βέβαια προηγουμένως να φτωχοποιήσουν και να εξαθλιώσουν και τους δύο λαούς καθιστώντας τους έτσι ευάλωτους και εύκολα διαχειρίσιμους για να αυξάνουν άνετα τα κέρδη τους ως ιδιωτικές εταιρείες που είναι και τα δύο κράτη, κατευθύνοντας τον πλούτο και την ενέργεια των ανθρώπων προς τα δικά τους συμφέροντα.
Το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, δύο παγκόσμιοι θεσμοί των οποίων η Ελλάδα είναι μέλος, δεν υποστήριξαν ποτέ ουσιαστικά τα εθνικά σύνορα της χώρας μας που είναι ταυτόχρονα και σύνορα της Ευρώπης. Η Ελλάδα συμμετέχει καταθέτοντας ανελλιπώς χρήματα και ενέργεια αλλά όταν χρειαστούμε τη θεσμική τους παρέμβαση μας αφήνουν μονίμως μόνους και εκτεθειμένους σε οποιαδήποτε απειλή ή κίνδυνο. Οι ίδιες οι ελληνικές κυβερνήσεις σιγοντάρουν την παγκόσμια αυτή προκλητική στάση κυρίως με την απραξία τους. Σύμφωνα με το Δίκαιο της Θάλασσας, Παγκόσμια Συνθήκη που ψηφίστηκε το 1982 και κυρώθηκε το 1994, η αιγιαλίτιδα ζώνη που κατοχυρώνει μια για πάντα την κυριαρχία μας στο Αιγαίο, μπορεί να επεκταθεί μέχρι και τα 12 ναυτικά μίλια. Η Ελλάδα όμως δεν έκανε χρήση του δικαιώματος αυτού αφήνοντας εκτεθειμένα τα νησιά μας στα 6 ναυτικά μίλια και δίνοντας έτσι τη δυνατότητα σήμερα στους γείτονές μας να εγείρουν τις όποιες αξιώσεις τους. Καθίσταται πλέον φανερό ότι οι εκάστοτε κυβερνήσεις ενεργώντας ως απλοί διαχειριστές ενδιαφέρονται μόνο για τα συμφέροντα των εταιρειών τους και των εταίρων τους και όχι των πολιτών τους. Οι οποιεσδήποτε φαινομενικές ρήξεις μεταξύ αυτών των κρατών-εταιρειών αποσκοπούν επομένως στην αφαίμαξη του πλούτου των πολιτών σπέρνοντάς τους το φόβο, αρπάζοντας την περιουσία τους, χειραγωγώντας τους και εξαθλιώνοντάς τους.
Όλος αυτός ο φαύλος κύκλος της μίζερης και μονότονης επανάληψης μπορεί να σπάσει μονομιάς με ένα και μοναδικό τρόπο. Την ΕΝΩΣΗ μας. Όλοι εμείς οι πολίτες που τώρα χειμαζόμαστε και υποφέρουμε για το ιδίον όφελος κάποιων ολίγων οφείλουμε ενωμένοι να αντιληφθούμε και να συνειδητοποιήσουμε βαθιά την ανάγκη της ένωσής μας με κοινό στόχο και σκοπό να ορίσουμε μία αμιγώς Ελληνική κυβέρνηση που θα διαχειρίζεται τη δύναμή μας, τον πλούτο μας και την ενέργειά μας για το συλλογικό όφελος. Μπορούμε και πρέπει μέσα από τη διοίκηση της χώρας μας που εμείς οι ίδιοι θα ορίσουμε αναδεικνύοντας τους αξιότερους ανάμεσά μας να συγκροτήσουμε ισχυρές ένοπλες δυνάμεις σε στρατό, αέρα και θάλασσα που θα εγγυώνται την ασφάλειά μας απέναντι σε οποιονδήποτε επίδοξο εχθρό μας. Μια Ελληνική Κυβέρνηση ασκώντας μια υπεύθυνη εξωτερική πολιτική θα φροντίσει με επιμέλεια μέσω των Πρεσβειών μας για τη διαφήμιση όλης της απλόχερης πολιτισμικής προσφοράς του Έθνους μας σ΄ολόκληρο τον πλανήτη, συνάπτοντας εποικοδομητικές συνεργασίες με άλλα κράτη και πάντα για το κοινό όφελος όλων μας. Με αυτόν τον τρόπο ενεργώντας και κάνοντας εμφανή τη δύναμή μας θα εξαλείψουμε διά παντός κάθε πρόκληση, απειλή, απόπειρα εκφοβισμού ή εκβιασμού κι όλ΄αυτά θα εξαφανιστούν ως ποτέ να μην υπήρξαν. Οι καιροί μας απλώνουν το χέρι καλώντας μας να μη χάσουμε τη μεγάλη ευκαιρία που μας δίνεται στις μέρες μας, να πάρουμε τη μεγάλη απόφαση ζωής, να βγούμε από το τέλμα και να συνεχίσουμε απρόσκοπτα πλέον την αέναη δημιουργική ανέλιξή μας.
Σύνταξη: Παναγιωτοπούλου Αργυρώ