Ο ΧΑΖΑΡΟΕΒΡΑΙΟΣ GIOVANNI BATTISTA (GIAMBATTISTA) SERPIERI, (ΑΠΟ ΤΟ ΕΝΕΤΟΠΑΠΙΚΟ ΡΙΜΙΝΙ ΤΗΣ ΙΤΑΛΙΑΣ), ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ HILARION ROUX, ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ROTHCHILD ΣΤΗΝ ΜΑΣΣΑΛΙΑ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΑΣ, ΙΔΡΥΣΕ ΕΤΑΙΡΙΑ, Η ΟΠΟΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕ ΑΠΟ ΤΟ 1864 ΕΩΣ ΤΟ 1873, ΑΛΛΑΞΕ ΟΝΟΜΑ ΚΑΙ ΤΟ 1876 ΟΝΟΜΑΣΤΗΚΕ «ΓΑΛΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΜΕΤΑΛΛΕΙΩΝ ΛΑΥΡΙΟΥ», ΤΑΛΑΙΠΩΡΗΣΕ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΡΓΑΤΕΣ ΜΕ ΜΙΣΘΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ ΣΕ ΑΘΛΙΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ, ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΜΕΝΗ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΜΕΤΑΛΛΕΥΜΑΤΑ ΣΕ 10.791 ΣΤΡΕΜΜΑΤΑ ΣΤΙΣ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΣΤΟΕΣ ΤΩΝ ΜΕΤΑΛΛΙΩΝ ΤΟΥ ΛΑΥΡΙΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ, ΕΧΟΝΤΑΣ ΑΠΟΚΟΜΙΣΕΙ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΚΕΡΔΗ.
Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ROTHCHILD ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΟΤΑΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΗΔΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΑΜΕΣΩΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ ΚΑΙ ΕΙΧΕ ΔΙΟΡΙΣΕΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΧΑΖΑΡΟΕΒΡΑΙΟΥΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.
ΟΙ ΧΑΖΑΡΟΕΒΡΑΙΟΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΑΣΟΝΟΥΣ ΤΟΥΣ, ΕΙΧΑΝ ΗΔΗ ΔΡΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙ ΑΠΟ ΚΑΙΡΟ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥΣ ΝΑ ΠΤΩΧΕΥΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ. ΕΤΣΙ ΤΕΛΙΚΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΔΗΘΕΝ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΑΚΑΤΩΣΟΥΡΑ, ΕΦΕΡΕ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟΑΠΑΤΕΩΝΑ ΑΝΔΡΕΑ ΣΥΓΓΡΟ ΝΑ ΕΚΤΕΛΕΣΕΙ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥΣ.
ΕΤΣΙ ΣΤΙΣ 3 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1873 Ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΣΥΓΓΡΟΣ ΙΔΡΥΣΕ ΝΕΑ ΕΤΑΙΡΙΑ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ SERPIERI, ΜΕ ΤΗΝ ΟΝΟΜΑΣΙΑ «ΜΕΤΑΛΛΟΥΡΓΕΙΑ ΛΑΥΡΙΟΥ» ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ ΔΙΕΔΩΣΕ ΨΕΥΔΩΣ ΟΤΙ ΣΤΑ ΜΕΤΑΛΛΙΑ ΤΟΥ ΛΑΥΡΙΟΥ ΒΡΕΘΗΚΕ ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΣΟΤΗΤΑ ΧΡΥΣΟΥ, ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΝΑ ΕΞΑΠΑΤΗΣΕΙ ΑΘΩΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΠΡΟΚΑΛΩΝΤΑΣ ΜΙΑ ΑΕΡΙΤΖΙΔΙΚΗ ΦΡΕΝΙΤΙΔΑ ΑΓΟΡΑΣ ΜΕΤΟΧΩΝ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ ΤΟΥ. ΝΑ ΣΗΜΕΙΩΘΕΙ ΟΤΙ ΤΟΤΕ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ, (ΙΔΡΥΘΗΚΕ ΤΟ 1875), ΚΑΙ ΟΙ ΜΕΤΟΧΕΣ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΟΥ ΠΩΛΟΥΝΤΟ ΣΕ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΩΝΥΜΙΑ «ΩΡΑΙΑ ΕΛΛΑΣ» ΚΑΙ ΣΕ ΑΛΛΑ ΣΤΕΚΙΑ ΕΒΡΑΙΩΝ ΠΑΠΑΤΖΗΔΩΝ ΚΑΙ ΑΡΓΥΡΑΜΟΙΒΩΝ.
ΞΑΦΝΙΚΑ Ο ΕΞ ΑΠΑΤΗΣ ΚΑΘΟΔΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΕΠΕΝΔΥΤΙΚΟΣ ΠΥΡΕΤΟΣ ΚΑΤΕΛΑΒΕ ΤΟ ΚΟΙΝΟ, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΠΟΥΛΟΥΣΕ ΣΠΙΤΙΑ, ΚΤΗΜΑΤΑ, ΜΑΓΑΖΙΑ ΚΑΙ ΚΟΣΜΗΜΑΤΑ ,ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙ ΤΙΣ ΔΗΘΕΝ ΧΡΥΣΟΦΟΡΕΣ ΜΕΤΟΧΕΣ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΣΥΓΓΡΟΥ.
ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΘΩΟΙ ΕΤΡΕΞΑΝ ΝΑ ΑΓΟΡΑΣΟΥΝ ΜΕΤΟΧΕΣ Η ΤΙΜΗ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ ΕΙΧΕ ΕΚΤΟΞΕΥΘΕΙ ΣΤΑ ΥΨΗ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝΤΑΣ ΜΙΑ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΙΚΗ ΦΟΥΣΚΑ ΑΓΟΡΑΣ ΜΕΤΟΧΩΝ ΑΠΑΤΗΣ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ Ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΣΥΓΓΡΟΣ ΚΑΝΟΝΙΣΕ ΝΑ ΣΚΑΣΕΙ ΣΤΙΣ 30 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1873, ΠΡΟΚΑΛΩΝΤΑΣ ΣΕ ΔΕΚΑΔΕΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΠΟΥ ΟΔΗΓΗΣΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΣΕ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ.
Η ΜΕΘΟΔΟΣ ΗΤΑΝ ΠΑΝΟΜΟΙΟΤΥΠΗ ΜΕ ΑΥΤΗΝ ΠΟΥ ΟΙ ΧΑΖΑΡΟΙ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΑΝ ΣΤΟ ΚΡΑΧ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟΥ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΥΟΡΚΗΣ ΤΟ 1929 ΚΑΙ ΑΚΡΙΒΩΣ Η ΙΔΙΑ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΑΝ ΟΙ ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ ΣΥΜΜΟΡΙΑΣ ΤΩΝ ΧΑΖΑΡΩΝ ΚΑΙ ΣΤΟ ΚΡΑΧ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟΥ ΤΟ 1999.
Ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΣΥΓΓΡΟΣ ΗΤΑΝ ΓΙΟΣ ΤΟΥ ΧΙΩΤΗ ΧΑΖΑΡΟΥ ΔΟΜΕΝΙΚΟΥ ΤΣΙΓΓΡΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΒΡΑΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΙΟ ΜΟΔΙΝΗΣ ΝΟΜΙΚΟΥ.
ΝΑ ΣΗΜΕΙΩΘΕΙ ΟΤΙ ΤΟ ΕΠΙΘΕΤΟ ΤΣΙΓΓΡΟΥ – ΣΥΓΡΟΥ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΡΡΩΣΤΙΑΡΗΣ.
ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ ΣΤΙΣ 12 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1830 ΚΑΙ ΠΕΘΑΝΕ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΣΤΙΣ 13 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1899. ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΕ ΤΗΝ ΧΑΖΑΡΟΕΒΡΑΙΑ ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΜΑΥΡΟΚΟΡΔΑΤΟΥ, (ΤΗΣ ΧΑΖΑΡΟΕΒΡΑΙΚΗΣ ΦΑΝΑΡΙΩΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΤΩΝ ΜΑΥΡΟΚΟΡΔΑΤΩΝ), Η ΟΠΟΙΑ ΥΠΗΡΞΕ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΕΠΙ ΣΕΙΡΑ ΕΤΩΝ ΤΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ.
ΗΤΑΝ ΕΝΑΣ ΧΑΖΑΡΟΕΒΡΑΙΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΗ ΜΥΤΗ ΤΗΣ ΡΑΤΣΑΣ ΤΟΥ, ΜΑΣΟΝΟΣ, ΕΜΠΟΡΟΣ, ΤΡΑΠΕΖΙΤΗΣ, ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ, ΜΕΓΑΛΟΜΕΤΟΧΟΣ ΤΗΣ «ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ» ΚΑΙ ΤΗΣ «ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ», Ο ΟΠΟΙΟΣ ΗΡΘΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΩΝ ΧΑΖΑΡΩΝ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ ΣΤΗΝ ΣΥΡΟ ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ, ΜΕ ΣΤΟΧΟ ΚΑΙ ΣΚΟΠΟ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΕΙΧΕ ΣΧΕΔΙΑΣΤΕΙ ΣΤΙΣ ΜΑΣΟΝΙΚΕΣ ΣΤΟΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΔΟΓΜΑΤΙΣΜΕΝΑ ΧΑΖΑΡΙΚΑ ΙΕΡΑΤΕΙΑ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ, ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ.
ΟΙ ΧΑΖΑΡΟΕΒΡΑΙΟΙ ΠΟΥ ΔΙΟΙΚΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ 1831 ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, ΣΗΜΕΡΑ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΑΡΧΗΑΠΑΤΕΩΝΑ ΤΟΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΝ ΩΣ ΜΕΓΑΛΟ ΕΘΝΙΚΟ ΕΥΕΡΓΕΤΗ, (ΒΛΕΠΕ ΤΗΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ), ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΜΑΛΙΣΤΑ ΕΧΟΥΝ ΔΩΣΕΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΣΕ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΚΑΙ ΣΕ ΛΕΩΦΟΡΟ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΣΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΟΔΟΥΣ, ΜΙΑ ΕΚ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ!
ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο Ο SERPIERI
Πατέρας του ήταν ο Ενρίκο Σερπιέρι (Ρίμινι, 1809 - Κάλιαρι, 1872), Ιταλός πατριώτης, βιομήχανος και πολιτικός[2]. Ο Ενρίκο έκανε τρία παιδιά, τον Ιωάννη Βαπτιστή (Giambattista , δηλαδή Giovanni Battista), τον Αττίλιο (Attilio) και τον Σίμπρο (Cimbro)[3]. Λόγω της πολιτικής του δραστηριότητας στο επαναστατικό κίνημα του Γκαριμπάλντι, ο Ενρίκο φυλακίστηκε ισόβια το 1845 και ελευθερώθηκε το 1846 μετά από γενική αμνηστία, ενώ αργότερα έγινε βουλευτής στην βουλή (Costituente romana) της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας και το 1866 βουλευτής του Βασιλείου της Ιταλίας. Το 1850 ο Ενρίκο πήγε με τα παιδιά του στη Σαρδηνία όπου ασχολήθηκε με μεταλλευτικές επιχειρήσεις, έτσι ώστε το 1862 παρήγαγε το 56% από το σύνολο του μολύβδου που έβγαινε από τη Σαρδηνία.
Επειδή ο Ιωάννης Βαπτιστής (Τζιανμπατίστα) ακολούθησε το παράδειγμα του πατέρα του στην πολιτική, αναγκάστηκε σε εκούσια εξορία και βρέθηκε στη Μασσαλία[1], όπου παντρεύτηκε την Clemence Leboyl[4], και αργότερα στην Ελλάδα.
Δραστηριότητα στην Ελλάδα
Στην Ελλάδα ίδρυσε το 1864 την εταιρεία Roux - Serpieri - Fressynet C.E., με συνέταιρο το γαλλικό τραπεζικό οίκο I.Roux - Fressynet με έδρα τη Μασσαλία, για να εκμεταλλευθεί μεταλλεύματα αργυρούχου μολύβδου (αλλά και τα υπολείμματα από τις αρχαίες εκμεταλλεύσεις) στο Λαύριο, ακολουθώντας το παράδειγμα του πατέρα του στη Σαρδηνία, αναβιώνοντας τα Μεταλλεία Λαυρίου τα οποία είχαν μείνει ανενεργά από την αρχαιότητα. Η εταιρεία λειτούργησε έως το 1873, οπότε μετά το Λαυρεωτικό ζήτημα, εξαγοράσθηκε από την Τράπεζα Κωνσταντινουπόλεως με κύριο μέτοχο τον Ανδρέα Συγγρό και δημιουργήθηκε η Ε.Ε.Μ.Λ. Ελληνική Εταιρεία Μεταλλείων Λαυρίου με έργο την εκμετάλλευση των σκωριών και των εκβολάδων από τις αρχαίες εκμεταλλεύσεις στην οποία συμμετείχε και ο Σερπιέρης. Δυο χρόνια αργότερα, ο Σερπιέρης ίδρυσε το 1875 την Compagnie Française des Mines du Laurium (ή αλλιώς Γαλλική Εταιρεία Μεταλλείων Λαυρίου) με έργο την εκμετάλλευση των μεταλλείων του Λαυρίου[5]. Η μεν Ελληνική Εταιρεία λειτούργησε μέχρι το 1917, μέχρι δηλαδή την εξάντληση των υλικών που εκμεταλλευόταν, των σκωριών και των εκβολάδων (το 1930 πούλησε τις εγκαταστάσεις της), ενώ η Γαλλική μέχρι το 1982 (όταν αυτή ενοικίασε τις εγκαταστάσεις της στην κρατική ΕΜΜΕΛ Ελληνική Μεταλλευτική Μεταλλουργική Εταιρία Λαυρίου η οποία έκλεισε το 1989)[6] Για τις συνθήκες εργασίας που επικρατούσαν στα ορυχεία, αποτέλεσμα των οποίων ήταν συχνά εργατικά ατυχήματα και παρουσίαση ασθενειών στους εργάτες, έχει κατακριθεί από πολιτικούς και παρατηρητές της εποχής καθώς από ιστορικούς.
Το 1880 ο Σερπιέρης δραστηριοποιήθηκε και στα μεταλλεία της Σερίφου, ως ένας από τους μετόχους της εταιρείας Σέριφος-Σπηλιαζέζα (με πλήρες όνομα «Société Anonyme des Mines de Seriphos et de Spiliazeza au Laurium»). Η εταιρεία αυτή πήρε τα μεταλλεία της Σερίφου μετά την παύση των εργασιών της Ελληνικής Μεταλλευτικής Εταιρείας η οποία ανήκε στην Εθνική Τράπεζα και λειτούργησε από το 1861 (ουσιαστικά το 1869) μέχρι το 1875 στη Σέριφο οπότε σταμάτησε τη δραστηριότητά της εκεί[7]. Μέτοχοι της εταιρείας Σέριφος-Σπηλιαζέζα ήταν «ομογενείς τραπεζίτες από την Κωνσταντινούπολη, Γάλλοι κεφαλαιούχοι και η Οθωμανική Τράπεζα» ενώ αναφέρεται η Γαλλική Εταιρεία Μεταλλείων Λαυρίου[8], ο Ιωάννης Βαπτιστής Σερπιέρης αλλά και ο Συγγρός. Προϊόντα της Σέριφος-Σπηλιαζέζα ήταν σιδηρομεταλλεύματα, τα οποία εξόρυσσε και πωλούσε η εταιρεία τουλάχιστο μέχρι το 1910[8].
Ο Σερπιέρης, μέσω της Γαλλικής Εταιρείας Μεταλλείων Λαυρίου δραστηριοποιήθηκε και στη Σίφνο, με τη μεταλλευτική εταιρεία «Σίφνος-Εύβοια» (με πλήρες όνομα «Compagnie Française Mines de Siphnos & Eubée») η οποία ιδρύθηκε το 1882
Με το όνομα «Σίφνος-Εύβοια», ο Σερπιέρης (και συγκεκριμένα η εταιρεία Mines de Siphnos & Eubée) είχε και ένα ατμόπλοιο, το οποίο καθελκύστηκε στις 03.12.1883 από την εταιρεία Scott John & Co., Cartsdyke, Greenock [14]και παρέμεινε στην ιδιοκτησία της εταιρείας Σίφνος-Εύβοια μέχρι το 1906.
Το 1894, η Γαλλική Εταιρεία Μεταλλείων Λαυρίου του Σεπριέρη εξορύσσει μεταλλεύματα ψευδαργύρου στην Αντίπαρο
Άλλη δραστηριότητα του Σερπιέρη ήταν επίσης η λειτουργία μεταλλείου μαγγανίου στη Μήλο, κοντά στο ακρωτήριο Βάνι (βόρεια - δυτική πλευρά της Μήλου)[15].
Αρχεία των θυγατρικών της Γαλλικής Εταιρείας Λαυρίου στη Σίφνο, τη Μήλο και την Αντίπαρο έχουν διασωθεί στο Τεχνολογικό - Πολιτιστικό Πάρκο Λαυρίου[
Μεταλλευτική δραστηριότητα ανέπτυξε επίσης ο Σερπιέρης στην Κύθνο, στην ανατολική πλευρά της
Ο Σερπιέρης δραστηριοποιήθηκε επίσης στο φωταέριο. Το 1887 ο Henri Foulon de Vaulx (Ανρί Φουλόν ντε Βω) ως εκπρόσωπος της εταιρείας Société Gaz et Eaux (Paris) και ο Ι.Β. Σερπιέρης, εξαγοράζουν την εταιρεία Φωταερίου την οποία είχε ιδρύσει το 1857 ο γάλλος Francois Theophile Feraldi (Φραγκίσκος Φεράλδι) με παραχώρηση εκμετάλλευσης για 50 χρόνια από το δήμο Αθηναίων[19], η οποία είχε τόσα οικονομικά προβλήματα το 1873, που ο τότε πιστωτής Γ. Δημητρίου, είχε κατάσχει το δίκτυο διανομής της. Το δίκτυο επαναγοράσθηκε τον ίδιο χρόνο με νόμο αλλά η κακή εκμετάλλευση της επιχείρησης οδήγησε το Δήμο Αθηναίων εκπροσωπούμενο από τον Δήμαρχο Δ. Σούτσο) να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις με τον Henri Foulon de Vaulx και τον Ι.Β. Σερπιέρη, οι οποίες κατέληξαν σε σύμβαση που υπογράφτηκε στις 27 Ιουνίου 1887 για επέκταση του δικαιώματος λειτουργίας του εργοστασίου σε 30 χρόνια. Οι νέοι αδειούχοι ανέλαβαν και ολοκλήρωσαν μέχρι το 1889 επέκταση και σημαντικές εργασίες στο εργοστάσιο της «Société hellénique du gaz d'Athènes» («Ελληνική Εταιρία Αεριόφωτος Αθηνών») όπως ονομαζόταν την εποχή εκείνη[20]. Στη συνέχεια μεταβίβασαν τα δικαιώματά τους στην νέα ελληνική εταιρεία Φωταερίου, η οποία είχε διάρκεια ζωής όσο και το δικαίωμα λειτουργίας της μονάδας και μπήκαν στη διοίκηση τους εργοστασίου ως εκπρόσωποι της γαλλικής εταιρείας οι Henri Foulon de Vaulx, Eugène Breittmayer, Φερνάνδος Σερπιέρης (ο γιος του Ιωάννη), Ιωάννης Βαπτιστής Σερπιέρης, Jean Alavoine και ο Alphonse Salanson, με γενικό διευθυντή τον Louis Robillot
ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΤΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ Ο SERPIERI ΕΙΧΕ ΑΝΑΠΤΥΞΕΙ ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΗ
ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΟΠΟΥ ΥΠΗΡΧΕ ΜΕΤΑΛΛΕΙΟ.ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΤΑ ΕΙΧΕ ΓΔΥΣΕΙ ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ
ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΔΑΦΗ
ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ ΤΟΠΟΘΕΣΙΕΣ
ΕΙΠΑΜΕ ΟΤΙ ΟΙ ΧΑΖΑΡΟΕΒΡΑΙΟΙ ΕΙΧΑΝ ΕΙΣΒΑΛΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΕΙΧΑΝ ΦΡΟΝΤΙΣΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ .
ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΞΕΝΟΦΕΡΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΟΝ 19ο ΑΙΩΝΑ ΝΑ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
ΑΛΛΟΕΘΝΕΙΣ ΕΧΟΥΝ ΕΙΣΒΑΛΕΙ ΚΑΙ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
ΒΕΒΑΙΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ Η ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΗΣ ΕΚΔΟΧΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΟΥ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΟΥ
ΑΣ ΤΗΝ ΔΟΥΜΕ
Τα μεταλλεία Λαυρίου και το Λαυρεωτικό ζήτημα
Τα μεταλλεία του Λαυρίου γνώρισαν ιδιαίτερη άνθηση στην αρχαία εποχή της Αθηναϊκής Δημοκρατίας και λειτούργησαν μέχρι και τον 2ο αιώνα μ.Χ. Το ενδιαφέρον γι’αυτά επανήλθε τη δεκαετία του 1860, όταν ο μεταλλειολόγος Ανδρέας Κορδέλλας, ως εμπειρογνώμονας του ελληνικού κράτος, συνέταξε ειδική έκθεση σχετικά με την επαναλειτουργία των λατομείων ύστερα από αίτηση που είχε υποβάλει προς τις αρμόδιες υπηρεσίες ο Γεώργιος Παχής που ήθελε να δημιουργήσει μεταλλεία. Στην έκθεση αυτή ο Κορδέλλας μεταξύ άλλων αποφαινόταν πως η εκμετάλλευση των μεταλλείων θα μπορούσε να είναι επικερδής γι’αυτό και θα έπρεπε να παραμείνει στην κυριότητα του ελληνικού κράτους.
Την ίδια περίοδο ο Ιωάννης Βαπτιστής Σερπιέρης έλαβε γνώση σχετικά με τα μεταλλεύματα του Λαυρίου. Γι’αυτό το λόγο επισκέφθηκε την Ελλάδα όπου ήρθε σε επαφή με τον Ανδρέα Κορδέλλα, ο οποίος και τον έπεισε να αναζητήσει τα απαραίτητα κεφάλαια προκειμένου να εκμεταλλευτεί τα μεταλλεύματα αργυρούχου μολύβδου, αλλά και τα υπολείμματα από τις αρχαίες εκμεταλλεύσεις, όπως ακριβώς έκανε και ο πατέρας του στη Σαρδηνία.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα ίδρυσε, το 1864, την εταιρεία “Roux – Serpieri – Fressynet C.E.” Το ίδιο έτος πέτυχε να χορηγηθεί στην εταιρεία άδεια από το υπουργείο Οικονομικών για την εκμετάλλευση των Μεταλλείων. Γι’αυτό το λόγο παραχωρήθηκαν 10.791 στρέμματα, ενώ η συνολική επένδυση της εταιρείας υπολογίζεται στο μισό εκατομμύριο φράγκα και ήταν μια από τις σημαντικότερες της εποχής στον τομέα της βιομηχανίας.Το 1865 είχαν πια τοποθετηθεί οι κάμινοι και είχε αρχίσει να παράγεται μεταλλικός αργυρούχος μόλυβδος.
Η εκμετάλλευση των καταλοίπων από τις εξορύξεις και τις επεξεργασίες, που γίνονταν στην αρχαία Ελλάδα και υπήρχαν στην επιφάνεια του εδάφους, απέφερε στην εταιρεία σημαντικό κέρδος. Με βάση τον ισχύοντα τότε νόμο η εταιρεία δεν απέδιδε φόρο στο ελληνικό δημόσιο για την εκμετάλλευση αυτών. Η αντιπολίτευση, με προεξέχοντα τον Επαμεινώνδα Δεληγεώργη, επισήμανε το συγκεκριμένο ζήτημα με αποτέλεσμα λόγω της πίεσης αυτής αλλά και εκ μέρους της κοινής γνώμης, η τότε κυβέρνηση Κουμουνδούρου προχώρησε στην ψήφιση του νόμου Υ΄ περί Λαυρίου βάσει του οποίου θεσπίζονταν οι προϋποθέσεις για την εκμετάλλευση των εκβολάδων καθώς και αυστηρή φορολογία για την εκμετάλλευσή τους. Ο συγκεκριμένος νόμος κάλυψε το νομικό κενό που υπήρχε προστατεύοντας παράλληλα τα δικαιώματα του δημοσίου.
Η εταιρεία αντέδρασε έντονα υποστηρίζοντας πως στην παραχώρηση των μεταλλείων δεν διευκρινιζόταν αυτή η παράμετρος και ως εκ τούτου είχε δικαίωμα εξόρυξης και του υπόγειου αλλά και του υπέργειου πλούτου. Η εταιρεία προτίμησε να απευθυνθεί στην ιταλική και γαλλική κυβέρνηση προκειμένου να μεσολαβήσουν υπερ της απαιτώντας αποζημίωση 20 εκατομμυρίων φράγκων. Η κυβέρνηση Κουμουνδούρου αντιπρότεινε έντεκα εκατομμύρια φράγκα. Οι πιέσεις των ξένων δυνάμεων με τον καιρό άρχισαν να γίνονται εντονότερες ενώ όλες οι διαπραγματεύσεις πραγματοποιούντο υπό την δαμόκλειο σπάθη των κανονιοφόρων που απειλούσαν ότι θα στείλουν.
Μέσα σε αυτό το κλίμα έντασης και πιέσεων η κυβέρνηση Κουμουνδούρου παραιτήθηκε και σχηματίστηκε κυβέρνηση υπό τον Θρασύβουλο Ζαΐμη, η οποία όμως παραιτήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου του 1871 οπότε σχηματίστηκε κυβέρνηση υπό τον Δημήτριο Βούλγαρη. Κατά τη διάρκεια της θητείας αυτής οι διαπραγματεύσεις πάγωσαν για ένα διάστημα. Μετά και την αποπομπή της κυβέρνησης Βούλγαρη, πρωθυπουργός διορίστηκε ο Ε.Δεληγεώργης, του οποίου η κυβέρνηση κράτησε σκληρή στάση απέναντι στις ξένες κυβερνήσεις.
Μπροστά στο αδιέξοδο, ο πρωθυπουργός και ο βασιλιάς Γεώργιος, ο οποίος διαδραμάτιζε παρασκηνιακό ρόλο σε όλη τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, απευθύνθηκαν στον ομογενή τραπεζίτη Ανδρέα Συγγρό που είχε εγκατασταθεί στην Αθήνα προερχόμενος από την Κωνσταντινούπολη. Ο τελευταίος, ως πληρεξούσιος της Τράπεζας Κωνσταντινουπόλεως, κατόρθωσε να έρθει σε συμφωνία με την γαλλοιταλική εταιρία και τον Φεβρουάριο του 1873 υπογράφηκε συμφωνία μεταβίβασης των μεταλλείων σε νεοσυσταθείσα εταιρεία με την επωνυμία Ελληνική Εταιρεία Μεταλλουργείων Λαυρίου.
Από την αρχή της διένεξης η πολιτική δημαγωγία, με πρωταγωνιστή τον Δεληγεώργη, σχετικά με τα αμύθητα πλούτη του Λαυρίου δημιούργησε έναν μύθο. Η πίστη σχετικά με την αξία του μεταλλείου αυξανόταν καθημερινά. Κυρίαρχη ήταν η αίσθηση ότι το Λαύριο θα πλούτιζε μια για πάντα τον κάθε Έλληνα ενώ από μερίδα του τύπου χαρακτηριζόταν ως το ελληνικό Ελντοράντο. Η φημολογία γύρω από τα τεράστια αποθέματα του Λαυρίου οδήγησαν χιλιάδες Έλληνες, απ’όλες τις οικονομικές τάξεις, στην αγορά μετοχών εκτοξεύοντας συνεχώς την τιμή τους.
Με την πάροδο του χρόνου οι προσδοκίες εξαντλήθηκαν με συνέπεια η τιμή της μετοχής να καταγράψει ραγδαία πτώση (σχεδόν 70%). Η πτώση αυτή είχε σαν αποτέλεσμα τον διπλασιασμό των πτωχεύσεων και τον εξανεμισμό των μικροαποταμιεύσεων, χαρακτηρίζεται δε ως η μεγαλύτερη μεταφορά κεφαλαίου στην Ελλάδα από τις κατώτερες τάξεις στις ανώτερες.
ΕΤΣΙ ΑΠΟΚΤΗΣΑΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΗ ,ΚΥΡΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΣΤΕ ΟΤΙ ΟΛΑ ΤΑ ΔΕΙΝΑ, ΟΙ ΠΤΩΧΕΥΣΕΙΣ, ΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ, Ο ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ, ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΚΑΙ ΟΤΙ ΖΟΥΜΕ ΣΗΜΕΡΑ, ΕΧΕΙ ΠΡΟΚΛΗΘΕΙ ΑΠΟ ΜΙΑ ΡΑΤΣΑ ΧΑΖΑΡΟΕΒΡΑΙΩΝ ΠΟΥ ΛΥΜΑΙΝΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΜΙΣΟΥΝ ΘΑΝΑΣΙΜΑ, ΟΠΩΣ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΓΡΑΦΟΜΕΝΑ ΣΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΟΥΣ.Είναι προγραμματισμένο από τώρα, συγκεκριμένα από την κατάθεση που έχει γίνει υπέρ της Κυρίαρχης Ελληνικής Δημοκρατίας (στους Έλληνες ιθαγενείς πολίτες) των 600 δις δολαρίων από τις 28/ 09/ 2012 ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΜΕΣΗ ΕΚΤΑΜΙΕΥΣΗ ΕΥΘΥΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ «ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ» ΚΑΙ ΝΑ ΔΟΘΕΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΈΛΛΗΝΑ/ΔΑ ΠΟΛΙΤΗ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΓΕΓΡΑΜΜΕΝΟΣ/Η ΣΤΟΥΣ ΕΚΛΟΓΙΚΟΥΣ ΚΑΤΑΛΟΓΟΥΣ ΤΟ ΠΟΣΟΝ ΤΩΝ 20.000 ΕΥΡΩ ΩΣ ΑΜΕΣΗ ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΗ ΚΑΙ ΣΤΗΡΙΞΗ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΟΥΝ ΤΑ ΕΡΓΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΘΕΙ ΥΨΟΥΣ 2,3 ΤΡΙΣ ΕΥΡΩ.!!!
Θα συσταθούν ειδικές επιτροπές οι οποίες θα αναλάβουν να ερευνήσουν, στη συνέχεια θα γνωματεύσουν και θα δομήσουν εμπεριστατωμένες και στοιχειοθετημένες προτάσεις με αδιαμφισβήτητες αποδείξεις οι οποίες θα κατατεθούν προς συζήτηση, απόφαση και θεσμοθέτηση από τα κρατικά όργανα.
Επιτροπές που θα δομήσουν μελέτες επίλυσης των ξεχωριστών θεμάτων, Ανάπτυξης και Ανασυγκρότησης της Ελληνικής οικονομίας και τη χάραξη της πολιτικής και πολιτιστικής γεωστρατηγικής,
Η Επιτροπή Ελέγχου Δημοσίου χρέους: Θα προβεί σε μια ενδελεχή έρευνα, για τον έλεγχο την αξιολόγηση και τη δομή του δημοσίου χρέους σε βάθος χρόνου, τόσου ώστε να αποδειχτεί στο σύνολο η αλήθεια, με την επικουρία ομάδας παγκοσμίως αποδεκτών εμπειρογνωμόνων ελεγκτών. Ο έλεγχος θα περιλαμβάνει χωρίς να είναι περιοριστικό, το πως δημιουργήθηκε το Δημόσιο χρέος, ποιοί ήταν οι δανειστές, με τι συμβάσεις δεσμεύτηκε το κράτος και η τήρηση αυτών, ποιός γνωμάτευσε και αποφάσισε επ’ αυτών, θα πιστοποιηθεί εάν και εφόσον είναι απεχθές το χρέος, εάν τα χρήματα έφτασαν και πόσα έφτασαν στην Ελλάδα, πως τοκίστηκε το εκάστοτε δάνειο, ποιός διαχειρίστηκε τα χρήματα που λήφθηκαν, που επενδύθηκαν, η έκδοση/ ακύρωση των ομολόγων κ.ο.κ.
Επιτροπή ελέγχου για τη διαχείριση δημόσιου χρήματος από εσωτερικά όργανα ή εξωτερικά καθώς και το ρόλο των συμβουλευτικών, ελεγκτικών εξωτερικών, ιδιωτικών ή και κρατικών συμβούλων.
Επιτροπή ελέγχου για τη διαχείριση δημόσιας περιουσίας, γεωστρατηγικών περιουσιών, συμβάσεις (πώλησης, ενοικίασης, διαχείρισης, κατασκευής),
Επιτροπή ελέγχου για όλα τα Δημόσια Ασφαλιστικά ταμεία και όλων των άλλων ταμείων άμεσα ή έμμεσα σχετικών με αυτά, φανερών ή μυστικών, χωρίς να είναι περιοριστικό στα προαναφερθέντα, για τους ισολογισμούς, τις συμβάσεις, διαχείριση, παράπλευρες πράξεις με χρήση των κεφαλαίων κ.ο.κ.
Επιτροπή υπεύθυνη για τον έλεγχο των Τραπεζικών Ιδρυμάτων, λειτουργία, εγγυήσεις και βάρη, ,διαχείριση των κεφαλαίων και επενδύσεις που έγιναν απ’ αυτά, συγχωνεύσεις, κεφαλαιοποιήσεις και ανακεφαλαιοποιήσεις, η μετοχική σύνθεση σε όλα τα επίπεδα μέχρι το τελικό φυσικό πρόσωπο για το 100 % της δομής, περιουσιακό χαρτοφυλάκιο, χρηματοοικονομικά εργαλεία που έχουν εκδοθεί από τις τράπεζες και προς ποιες κατευθύνσεις, λειτουργία και συμβάσεις με δανειολήπτες.
Έλεγχος για την λειτουργία, επενδύσεις, αξιολογήσεις, ενέργειες κτλ του Τ.Χ.Σ. , του ΤΑΙΠΕΔ καθώς και όλων των άλλων (τοπικών εξωτερικών) ταμείων και φορέων που συστάθηκαν και που διαχειρίστηκαν Ελληνική Δημόσια περιουσία και όλων των σχετικών των εμπλεκομένων με αυτά.
Έλεγχος οικονομικών καταστάσεων, υποχρεώσεων, περιουσιακών στοιχείων, έλεγχος ταμείων, δομή μισθολογίων, κτλ όλων των Περιφερειακών γραφείων, Νομαρχείων και Δήμων.
Έλεγχος των εξοπλιστικών ταμείων και των ταμείων μυστικών κονδυλίων.
ΙΔΡΥΤΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΦΟΡΕΑ “ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ Ε.ΣΥ.”
“Ε.ΣΥ. ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ”. ΑΞΙΕΣ ΚΑΙ ΑΡΧΕΣ
“ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ Ε.ΣΥ.” ΠΟΛΙΤΕΙΑΚΟΙ ΝΟΜΟΙ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ.
ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΟΠΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΩΝ Ε.ΣΥ. ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ